Palmtakken, wijn, sneeuw en een kus
Op zo’n eerste Paasdag moet er natuurlijk een kerkbezoek plaatsvinden. Dat het er uiteindelijk een stuk of zes werden was weer zwaar overdreven maar die kerken en kloosters zijn dan ook buitengewone juweeltjes hier. Gisteren in Tbilisi liep al iedereen met bosjes palmtakken (gewoon buxus, en een week later dan bij ons) om die te laten wijden. Nu vandaag is de verkoop van deze takken tophandel. Waarbij bij de kerken de geestelijkheid aan valse concurrentie deden door al voorgewijde bosjes te verkopen op de beste plek bij de kerken. De eerste kerk die ik bezocht vanochtend was de kathedraal van Mtskheta. Die was nog gesloten. Had allang open moeten zijn. Vele wachtende gelovigen met een palmtak om te wijden in hun verkleumde knuisten en zelfs nog meer verkopers van palmtakken. Driftig bellende geestelijken maar daar was dan uiteindelijk hun collega, broeder Sleutel. Wat onvast nog steeds, het was duidelijk laat geworden gisteren. En prutsend met zijn sleutel die eigenlijk totaal overbodig was. Met zijn kegel had hij de poort zo open kunnen blazen. Het valt mij steeds op hoe devoot en met hoeveel serieuze intentie hier gebeden wordt in de kerken. En ook valt op dat het aantal mannen, vrouwen en jongeren gelijk verdeeld is. Bij het luiden van de klok begonnen de honderden mensen fanatiek kruistekens te slaan.
In Anannauri waren er twee kerkjes binnen de muren van een kasteel wat er ongelooflijk sprookjesachtig uitzag. Vooral dankzij de vers gevallen sneeuw van gisteren. Sneeuw die mij later nog zou opbreken. Ook hier pure devotie, emotionele gebeden, prachtig gezongen psalmen en vele, vele kaarsen in de handen van de mensen. De verdere kerken heb ik aan mij voorbij laten gaan. Je kunt het ook overdrijven plus ik moest nog een hoge pas over. Echter vlak voor de top van de pas was de rit afgelopen. Er was simpelweg geen weg meer te zien en de dienstdoende vele agenten vertelden mij allemaal dat de pas morgen pas weer sneeuwvrij zou zijn. Zoek hier maar een hotel was de boodschap. Dus had ik zomaar een halve vrije dag. In Gudauri.
Die avond is het avondeten in het restaurant van mijn hotel al om vijf uur. Want er is een dorpsbijeenkomst die avond. Na het eten ben ik naar mijn kamer gegaan maar de bijeenkomst beneden was zo luidruchtig dat ik toch maar even ging kijken. Aan een grote tafel waren een tiental mannen bezig met een maaltijd die er vooral vloeibaar uitziet gezien de vele flessen wijn die al leeg op tafel staan. Ik moet erbij komen zitten maar ik zie niet zo direct een lege stoel. Maar een van de mannen wordt van zijn stoel afgedonderd en moet verder drinken op een kistje.Niemand spreekt iets anders dan Georgisch maar dat blijkt helemaal niet nodig te zijn. Er wordt door iedereen op mijn aanwezigheid getoast. En ik moet ook drinken. Ben ik even blij dat ik pas één wijntje bij mijn eten op heb. Bij elk glas hoort een toast en andersom. Ik kan het nauwelijks bijhouden. Nip in plaats van mijn normale slokken. De inhoud van de teksten bij de toasten ontgaan mij maar herken Hollandia, Russia, Georgia veelvuldig en verder veel namen die met eerbied uitgesproken worden. Het drinken is onbedaarlijk, onmogelijk en verwoestend. Heb gelezen dat de mannen hier gemiddeld (!) vier liter wijn drinken bij een grote maaltijd, nu, dat hebben ze hier al gehaald zo te zien. Een van de serveersters spreekt een beetje Duits en moet erbij komen staan, zitten vinden ze niet nodig. Ze moet vertalen wat de mannen allemaal te zeggen heb. Dat gaat heel moeizaam maar ik moet onder andere mee toasten op de hoop dat de moslims het hier niet voor het zeggen krijgen. Ze zijn bang dat het allemaal overslaat naar hier. Dus moet er nog maar eens op Jezus getoast worden. Die is hier alom aanwezig deze Paasdagen. Het blijkt ook dat dit gelag na de kerkdienst al is begonnen. Hoop voor hen dat het een Angelus was en geen vroege Hoogmis.
Dan, als iedereen opstaat, tenminste wat daar voor door moet gaan, sta ik nog even bij de bar met de beetje Duits sprekende dame te praten die oh zo graag naar het westen zou gaan. Het lijkt haar een paradijs zonder weerga. Dan voel ik opeens een kus of iets wat daar voor moet doorgaan in mijn nek gevolgd door luid geschater. Mijn gesprekspartner kijkt eerst geschrokken en lacht dan ook heel hard om de uitleg van de boosdoenster. Zij wilde voor dat ze oud en lelijk was nog eenmaal iemand uit het westen kussen! Dat oud en lelijk lijkt betrekkelijk, ja, ze zou met wat meer tanden en een kapper die kon knippen aantrekkelijk kunnen zijn. Ik lach maar mee en ga van verlegenheid maar snel naar boven maar heb de kuster nog wel een kus op haar wang gedrukt. Ze wordt bijna net zo rood als de felrode muur achter de bar. De nog aanwezige mannen in de bar applaudisseren. Even later als ik tussen waak en slaap al in bed lig wordt er zachtjes op de deur geklopt. Ik hoor het wel en niet, maar van het gefluisterde Hollandia ben ik wel ineens klaarwakker. Het zal drietand wel wezen. Ik besluit voor deze keer me slapend te houden. Pas na lange minuten hoor ik iemand te trap weer af stommelen. De wijn zorgt ervoor dat ik toch weer vrij snel in slaap val.
