het Verdriet van Odessa
Als je zo mooi bent en je leeft dan in zulk een verdeeld land in oorlog dan mag je spreken over verdriet. Het is wel een prachtig gedragen verdriet. Een stad die in zijn huidige vorm in 1794 pas gesticht is door Catherina de Grote heeft alle kans gehad om mooi te worden. Niet gehinderd door eeuwenoude stratenplannen maar direct vanaf het begin ontworpen door de grootste Europese architecten van die tijd. De smalste straat van de stad heeft nog de allure van een boulevard. Het was een zonnige zondagochtend toen ik mijn eerste verkenning uitvoerde. Bijna ieder gebouw heeft bepaalde vorm van schoonheid. Veel is er verpauperd in de Sovjet tijd en wordt nu weer gerestaureerd, of niet, dat zie je ook. Er schijnen grote subsidies uitgedeeld te worden voor die renoveringsprojecten maar dat geld wordt lang niet altijd daarvoor gebuikt. Uren heb ik door de stad gelopen en steeds was er weer een mooi plein, een monumentaal paleis of dat grote geweldige operagebouw. Met de beste akoestiek van de wereld zeggen ze trots. Maar wel eentje die veel geleden heeft door de diverse opknapbeurten van het gebouw. De details zijn te gruwelijk voor woorden.
De plattegrond van de stad bestaat uit veel vierkanten, blokken waar binnenin grote binnenplaatsen zijn te vinden met veel meer moois. Kortom een stad om naar toe te gaan. Er is hier zoveel vergane glorie dat als ze eenmaal een echt land worden dan wil iedereen hier gaan wonen in die nu nog verpauperde panden.
Vreemd genoeg is de grootste bezienswaardigheid van de stad een trap. Maar daar was het vandaag te druk, teveel flanerende Odessa’s daar, een mooie dag daarvoor. Sowieso is de sfeer in de stad uitbundig vrolijk, met ook veel fietsers. En heel veel meisjes en dames met veel te kleine hondjes. Van die echte mini mormels die je wel hoort keffen maar je ziet ze niet. En ze hadden allemaal kleertjes aan, ja een beetje kil kan het wel worden op zo’n zonnige dag. Schei toch uit! Een van de bekendste straten van de stad is de Catherina Straat. Helemaal niet genoemd naar Catherina de grote, maar naar de heilige van die naam. In de stad storen ze zich daar niet aan en noemen het de straat van de drie Duitsers. Catharina was een Duitse. Die drie Duitsers waren dus Catherina, Karel Marx en vreemd genoeg, een Oostenrijker, Adolf Hitler. Hoe die laatste de eer heeft gekregen werd mij niet duidelijk.
In de avond maar het voorbeeld van de stedelingen gevolgd en gaan flaneren over de grote winkelstraat met volop straatmuzikanten en veel vertier. Je kunt hier ook heerlijk eten. Odessa? Doen!
