Tbilisi
Tbilisi is de hoofdstad. De stad maakt meteen indruk met haar charmante zuidelijke uitstraling. Totaal geen Sovjet sfeer die je in veel van de nieuwe republieken zo aanwezig ziet. Een mooie rivier die de twee stadsdelen scheidt, oude straatjes met veel lichtelijk vervallen huizen met begroeide overhangende balkons. Het is een beetje mediterraan maar ook weer niet, ook nog geen Azië, verre van. Erg katholiek, dat wel. Maar het heeft in de loop der eeuwen wel als ontmoetingsplek tussen het oosten en het westen gefungeerd. Dat is ook te merken. De vele karavanserais zijn daar mede het bewijs van. De zijderoute die vrijwel door iedere stad hier in deze streken geclaimd wordt is hier in ieder geval belangrijk geweest. De stad heeft weinig pretenties en dat is prettig. Uren heb ik er rondgelopen en verder niet veel echt nader bekeken, Tja, je loopt wel eens een kerk of tien in, het nationale museum is wel een paar uur onderhoudend geweest. Daar zag ik weer eens heel oude spullen van 3000 voor onze jaartelling waarbij ik iedere keer weer totaal omver geblazen wordt door de techniek, de vormgeving en de perfectie van bijvoorbeeld sieraden. Wat een vakmanschap er al was 5000 jaar geleden. Daar kunnen veel moderne sieraden makers nog een lesje van leren en sommige hebben dat ook zeker gedaan. Ook de abstracte beelden en beeldjes zouden zo in ieder museum van moderne kunst opgenomen kunnen worden. Vijfduizend jaar geleden leefden er amper mensen in ons land, laat staan dat die tijd of kennis hadden voor het maken van beelden en sieraden. Tenminste daar is niets van teruggevonden.
Ook zag in het Nationale Museum prentkunst en schilderkunst uit het Iran of Perzië zoals het toen nog genoemd werd. Daar zouden de huidige machthebbers eens naar moeten kijken. De vrijheid die daar uitstraalt zou een les voor ze moeten zijn. Als ze er al naar kunnen kijken. Maar ieder onderzoek naar het kijken naar porno laat steeds zien dat dat het meest voorkomt in de islamitische landen. Met Pakistan als absolute topafnemer. Gelukkig dat deze kunst uit het verleden in ieder geval nog ergens te zien is en bewaard blijft.
Micheil Saakasjvili ex-president en echtgenoot van onze Sandra Roelofs zie je hier overal aangeplakt op veel afbeeldingen. Soms met een groot kruis erdoor dan weer beelden die hem met glorie overladen. Maar ze hebben hem weggestemd dus helemaal zonder reden zal dat ook niet geweest zijn. Maar hij heeft de corrupte Sjevardnadze zelf weggestuurd maar bleek zelf later ook niet geheel vrij van vriendjespolitiek en corruptie. Zijn vrouw is zo te horen nog steeds enorm populair hier. Al woont ze weer bij haar moeder in Zeeland.
