De Japanners, zo gek als een deur lijken ze soms maar ook uiterst beleefd, hardwerkend en hebben heel strikte normen en waarden onderling. Zij vinden ons, westerlingen, brutaal, ruw en natuurlijk onbeleefd. Deze reis heb ik weinig mensen gefotografeerd en in plaats daarvan natuur en kunst maar een aantal portretten en gebruiken hierbij tot slot. De Japanner is dol op huisdieren, de kat om te knuffelen thuis of in het café en de hond, of beter de hondjes, om mee te pronken. Vroeger waren het de Japanners die de hele dag foto’s maakten van elkaar en verder alles maar nu doet de hele wereld dat. Zij gooien er echter nog een schepje bovenop. Met en zonder paraplu, want die zijn voor elk weertype. Ze spelen Pachinko, lezen strips en eten en drinken uit automaten. Het vergrijst hier ook al als een gek maar ze werken door tot ze er bij neervallen. En ze hebben de fiets ontdekt als vervoermiddel. Het ziet er nog niet uit met de veel te lage stand van de zadels maar ook dat gaat goed komen. Het was mijn Japanse jubileumjaar, 10 keer in 50 jaar
