Cappadocia
Eens in je leven moet je Cappadochia in Turkije bezocht hebben is hier de kreet. Nu, dat hebben de Chinezen goed in hun oren geknoopt. Ze zwermen hier rond alsof Turkije hun buurland is. Toch moeten ze een stuk verder rijden dan ik om hier te komen. Ze zijn er ook vooral met een groep maar ook heel veel ongebonden types die je overal tegenkomt. Zoals op het einde van een middag hier toen ik een groep van acht Chinese meisjes in blinde paniek op mijn auto af zag rennen. Ze waren verdwaald. En hun Dervisch Dansvoorstelling, het volgende programmapunt, begon over niet al te lang. Of ze mee mochten rijden. Acht van die dingen! Ik heb ze maar overal ingestopt en mijn bagage zoveel mogelijk in de achterklep verstopt. Het paste precies. Het leek een soort schoolreisje voor ze, gillen en schreeuwen, en steeds maar weer zankju, zankju in mijn oor toeteren. Vlak voordat ik ze eruit geschopt heb in het midden van het dorp fluisterde er eentje, diegene die klem was komen te zitten tussen mijn hoofdsteun en twee anderen waarbij ze opgevouwen bovenop zat, you smell nice in mijn oor. Was blij dat we er waren. Ze hadden gewoon stom geluk gehad dat ik een verboden in te rijden weg ingereden was, een weg die die naam ook niet verdiend had. Anders dwaalden ze nog rond tussen al deze surrealistische plekken in dit mooie stadje.
Ja, want dit is een van de meest magische plekken van deze wereld. De beelden spreken voor zich. De natuur is hier zich helemaal te buiten gegaan en de vormen aan rotsformaties is eindeloos, vol kleur, mysterieus en noem maar op. Om ademloos naar te kijken. Al was het weer meestal klote. Het maanlandschap is ontstaan doordat een drietal vulkanen werkelijk ontploft zijn, een tijdje terug hoor dus niet meer gevaarlijk, en laag op laag met vulkaanstof hebben uitgespuwd wat in de loop van de miljoenen jaren door wind en regen de meest surrealistisch vormen heeft uitgesleten.
Eeuwen en eeuwen geleden werd deze streek bevolkt door christenen die vele kerkjes hebben gebouwd in de grotten en holen. Met prachtige fresco’s en mozaïekvloeren en wanden. Veel zijn er gesloten in deze wintermaanden en de mooiste die open zijn waren meestal propvol met toerbussen en Chinezen. Ik heb er maar een paar bekeken. Maar er is een mooi boek met al de interieurs waarop het allemaal veel beter te zien is. Ik ben niet alleen een luie toerist maar ook een slimme, dat blijkt maar weer.
