Zo’n 120.000 kilometer heb ik alweer boven de aarde gehangen dit jaar. En daar gaan er de komende weken nogal wat bijkomen. Niet dat zoveel vliegen mijn hobby is. Helemaal niet. Maar Papua New Guinea is niet echt een land van wegenbouwers. Het slapen wil niet echt lukken nu, onderweg naar Manila, en ik tuur maar een beetje naar de oneindige leegheid van nachtelijk Kazachstan ver onder mij. Vlieg direct het luchtruim van de Oeigoeren binnen, waar ik mijn laatste, lange, reis besloten heb. Veel te lang geleden. Zo mijmer ik naar Manila. Een tussenstop van een kleine dag, waar ik weer rond middernacht weg ga vliegen naar Port Moresby. Ook al geen oord van grote harmonie. Al hebben ze het koppensnellen echt helemaal afgeschaft. Ben erg benieuwd. Een nieuw land voor mij. Ook dat is lang geleden. Beneden is het licht weer uit, ik vlieg over de grote Kalahari woestijn. Ga nog wat slapen