De politiebus van Bakuriani
In de ochtend zonder enige behandeling uit mijn sanatorium ontslagen. Al heb ik achteraf licht spijt dat ik niet een klein beetje naar mijn ridiculitus heb laten kijken. Misschien was ik er dan eindelijk achter gekomen. Ik was dit hele eind naar Borjomi gereden om niet verder te kunnen dus besloot nog een kleine side trip te maken naar Bakuriani. Bij de afslag stond een ploegje agenten te wachten en ik wilde vragen of deze weg open was. Voordat ik mijn vraag had kunnen stellen zaten er al vier (!) op de achterbank. Waar ze hun benen lieten was mij een raadsel omdat er een koelkastje achter de voorbank staat. Toen er ook nog eens twee op de voorbank wilden plaatsnemen heb ik ingegrepen. En ik begreep direct ook dat de weg open was. Liften is hier heel normaal en ik heb er al een aantal meegenomen. Dit is echter de eerste politiemacht. Alle budgetten voor vervoer gaan hier ook in de verkeerspolitie zitten want die staan in hun kekke karretjes om de kilometer bonnen uit te delen. Ik denk dat dit ordinaire boevenvangers waren. Maar heb in Bakuriani alleen de auto maar even laten luchten want verder was daar helemaal niets te beleven, president Sjevardnadze had hier de Olympische Winterspelen graag naartoe gehaald maar destijds gooide Poetin met zijn emmers vol roebels roet in het eten, heb geen idee hoe en waar hij die spelen had laten plaatsvinden in dit oord. Daarna maar weer naar Batumi gereden vanwaar mijn boot naar de Oekraïne vertrekt. Het viel mij weer op hoeveel afgedankte benzinestations er overal langs de wegen staan. Vele honderden heb ik er al gezien. Sommige van grote visuele schoonheid in hun deplorabele staat. Er zit een prachtig foto boek in als ik niet zo lui was. Geen zin om steeds op mijn rem te moeten gaan staan en een goed punt voor een mooi beelduitsnede te zoeken. Dan ben ik niet meer op reis maar een fotoboek aan het maken, dat kan niet de bedoeling zijn.
