Panama is nieuw voor mij. Stond al jaren op mijn 'wishlist' en nu rijd ik in een taxi van het airport naar de stad. Een lange, elf uur durende vlucht, voel ik in al mijn ledematen. De aankomst in Panama City laat zich het best omschrijven als een bezoek aan een sauna. Bloedheet dus, maar je kunt er na een kwartiertje niet even uitstappen en een verkoelende duik nemen. De stad lijkt een lappendeken van wijken te zijn met ieder haar eigen sfeer en bevolkingsgroep. Ook hier is arm zwart en rijk wit. Het wordt al schemerig. Aan de horizon, tussen enorme woontorens in, zie ik een zonsondergang van magische kwaliteit. Met mijn telefoon leg ik het licht vast. Waar het door komt weet ik niet maar soms kom je een land binnen en voelt het goed, een gevoel van verlangen naar meer, naar een grondige kennismaking.
