Badejov, a forgotten jewel
Het Sushi restaurant hier in Kosice heet Marrakesh. En het beste café Jelinek. De rest kon ik niet lezen. Ik liep nog wat rond maar de kou en het donkere weer wilde maar niet voor een lichtpuntje zorgen. Tegen de middag besloten maar verder te trekken in dit zo ingetogen Slowakije. Onbekend, welvarend, met hele mooie oude stadjes, een land om uit te kiezen als je het oude Midden Europa wilt verkennen. Maar ik ben op weg naar huis. Toch kon ik het niet laten om nog wat om te rijden om Badejov te bezoeken. Waarom? Geen idee, zag het vermeld in een reisgids en dacht daar zullen niet veel reizigers op af gaan. Nu, dat klopte. Uitgestorven leek het wel. Bleek ook een heel lang vergeten stadje waar daardoor de tijd had stilgestaan. Jammer dat het maar een paar straten en een schitterend plein waren.
Verder maar weer, steeds verder, steeds dichter bij huis. Polen ingereden en daar weer kennis gemaakt met het verhaal van deze reis. Sneeuw. Ik heb er onderhand genoeg van. In Krakow beland waar ik in december nog was bij mijn bezoek aan Auschwitz. Dat kende ik al op mijn duimpje en het was weer kouder geworden. Had ik nu maar een trui meegenomen. Het is nu te laat. Snotdomme, tijd dat ik de zon in Nederland op ga zoeken.
