Wat is dat toch, dat altijd maar verlangen naar plekken waar ik nooit geweest ben. Een verlangen dat voelt als heimwee en die heimwee gaat op voor alles in deze wereld. Ik moet het allemaal gezien hebben. Oost, west, zuid, noord. Mooi en lelijk. Terug blijven keren naar landen tot ik het allemaal gezien heb. Grondig. En naast dat streven naar perfectie ben ik ook nog simpelweg lui. Omdat ik geen zin heb mijn oude dia's te digitaliseren ga ik ook maar weer terug naar allerlei plekken om het opnieuw vast te leggen. Wel beter hoop ik dan natuurlijk. Nu weer in Birma. Ruim halve dag in Yangon doorgebracht. Blijft een prettige stad. Maar wel al veel gezien, de weg van het airport naar de stad kan ik inmiddels dromen. Ben maar in slaap gevallen in de taxi. Heb die taxi tot mijn volgende vlucht vertrekt geboekt. Bij iedere bestemming die ik noem zegt hij meteen "I know" om vervolgens steevast de verkeerde kant op te rijden. Gelukkig zou ik hier ook als taxichauffeur kunnen fungeren.
