"Mingalabar" (Birmees voor hallo) hoorde ik en de eerste glimlach werd mij weer geschonken. Ik geloof dat alle landen hier in zuid-oost Azië zichzelf The land of Smiles noemen maar Myanmar is en blijft het echt. Het is veranderd. Het gaat er hier modern aan toe al lopen de mannen nog in rokken en hebben alle vrouwen Tanaka op hun gezicht. Voor de zevende keer hier en in die 35 jaar is hier enorm veel aan de hand geweest. Meestal geen geweldige zaken of het moet de vrijlating van Aung San Suu Kyi zijn geweest. Er is nog steeds geen democratie maar ze komen in de buurt. Dit keer ga ik het uiterste zuiden bezoeken. Dat is nog niet zo lang open voor buitenlanders en sommige delen pas heel recent. Ik vlieg naar Myeik, een havenplaats zo’n 800 kilometer van Yangon.