U Bein's Bridge
Keurig om zeven uur stond Mohammed voor de deur. Het was een heer. Hield de deur voor mij open en de hele verdere tocht was er geen handeling die ik zelf mocht uitvoeren in en om zijn 'luxe' sedan. Ook hier, en ik heb er hoofdbrekens over, doet geen enkele wijzer zoals kilometerteller, toerenteller of benzinemeter het. En dat is zo bij iedere auto in Myanmar. Oud, nieuw, bus, taxi, vrachtwagen of al die verdere vormen van vervoer met 2 of meer wielen. Er lijkt wel een verbod op te liggen. Alles wat iets aanwijst is verdacht. Niet dat het iets uit zou maken want men houdt zich verder nergens aan en heel erg hard kun je niet rijden over gatenkaas. Mohammed wist niet alleen de weg maar deed ook alles om mij naar nieuwe plekken te brengen. Ben vandaag op herhaling want de meeste plekken die ik ga zien heb ik al eens bezocht. Maar hij wist mij toch naar een paar juweeltjes te vervoeren. Eerst ging het naar U Bein's brug over het Taungthaman meer in Amarapura, de oude koningsstad. Was er al geweest maar hoopte op ander licht. We waren te laat voor de tocht der monniken maar ik heb ondertussen zoveel monniken op foto staan dat ik met gemak het Tasschen Groot Monnikenboek zou kunnen vullen. Het licht was niet echt bijzonder vandaag maar een boottochtje over het meer leverde wel wat ijle plaatjes op. Daarna kwam ik in het Kyaw Aung San Thar klooster terecht (denk ik) en dat was zo'n juweeltje. Duizend of meer Boeddha beelden maar nu eens in een andere opstelling. Magisch licht en een monnik die voor een zo'n beeld zat te zingen, zo krachtig en zuiver, dat ik er kippenvel van kreeg. Ik durfde hem niet te fotograferen bang als ik was dat hij zou stoppen door mijn geklik. Daarna was ik weer even op bekend terrein maar Mohammed wist altijd wel ergens een plekje dat ik nog niet kende. Toen ik dat vroeg of hij uit India kwam (overduidelijk te zien natuurlijk) zei hij dat zijn vader uit Kerela kwam maar hij hier geboren was. Ik gaf hem een compliment met Kerela door te zeggen dat ik het een prachtig stuk India vond. Dat had ik beter niet kunnen doen. Een grote traan druppelde uiterst langzaam over zijn stoppelige wang naar beneden. Hij zou zo graag...maar het mocht niet.
