Kalaw
Gisteravond ook nog met Steve en neef gegeten. Kwamen elkaar weer in hetzelfde restaurant tegen. Hij had gelukkig zijn meeste kruit verschoten vandaag. Ik heb geen bij horen zoemen tijdens de maaltijd. Vroeg naar bed hier. En daarom vroeg op. Niemand was wakker in Kalaw deze ochtend met een prachtige versluierende dauw. Ik was hier 22 jaar geleden voor het laatst en het arsenaal hotels en guesthouses is verveelvoudigd. Gelukkig weinig wanstaltigs ertussen met zelfs een paar hele smaakvolle. Kalaw is geen slaperig hillstation meer behalve dan op dit uur van de dag. Langzaam verschijnen er mensen in het straatbeeld die zich allemaal ingepakt hebben tegen een winterkou die ik niet echt voel. Mijn t-shirt valt wel uit de toon en ik vrees dat het een statement is wat niet in de smaak valt. Alsof het hier allemaal kou-kleumers zijn. Of ze denken gewoon dat ik gek ben. Ligt het meest voor de hand eigenlijk.
Om zeven uur was Lily (van Golden Lily Guesthouse) ook wakker en kreeg ik mijn ontbijt en veel goede raad van Steve. Daarna een lange wandeling gemaakt. Met ontmoetingen met een Sikh uit Singapore waarmee ik zijn liefde voor een Nikon deelde. Met een Italiaanse(?) pastoor die hier een parochie heeft en die mij een rondleiding gaf in zijn wegens verbouwing gesloten kerkje. Zijn voorganger, uit Sicilië, had hier onafgebroken van 1931 tot 2000 gezeten en veel zieltjes gewonnen. Hij stelde zich voor als Father Paul wat mij ernstig deed twijfelen aan zijn Italiaanse roots. Meer nog dan zijn perfecte Engels. Ook een korte ontmoeting met een monnik die in een grot woonde samen met ontelbare Boeddhabeelden. De meeste van die beelden hadden een krans van lichtjes rond hun heilige hoofd of waren gewoon behangen met kerstverlichting. Hij vertelde dat hij iedere ochtend één uur kwijt was met alle stekkertjes. Vond ik erg snel na het zien van zijn grotten. En ook nog met een jong meisje dat spijbelde van school en vroeg of ik wat geld had voor haar dan kon ze haar moeder als smoesje vertellen dat ze gewerkt had. Met mijn eigen spijbel achtergrond kon ik dat natuurlijk niet weigeren. Het was in ieder geval een originele manier van bedelen. Toch nog kans gezien om 15 kilometer te lopen ondertussen. Op het einde van de ochtend een flinke heuvel beklommen met een pagoda waar een 500 jaar oud Boeddhabeeld te zien moest zijn uit bamboe gemaakt. Maar ik mocht hem niet zien. "Bouddha takes a rest" zei de monnik van dienst. Doet hij meer dan 2500 jaar gezien zijn houding. Afdalen maar weer.
De lunch gebruikte ik bij restaurant De Zeven Zusters. Een fantastisch smaakvolle gestoomde vis in bananenblad besteld. Ik zat daar heerlijk aan het open raam in de zon en voelde me helemaal op mijn gemak. Tot ik plotsklaps een bijenkist in de voortuin zag staan. Toch nog een beetje overhaast vertrokken.
De wandeling had een klein beetje het licht uit gedaan bij mij en de korte middagslaap was verkwikkend. Toen een trekking geregeld voor de volgende dag. In drie dagen lopen naar Inle Lake. Steve zit niet in mijn groep begreep ik. Die doet een tweedaagse.
Het licht begon later in de middag weer mooi te worden en maar weer op pad gegaan. De kapper bij de markt zat verlegen om een praatje en sprak mij aan. Ja, Nederland dat kende hij wel. Van het voetbal en dan VenPurzie in het bijzonder (die Engelse tv verslaggevers moeten eindelijk eens de namen goed leren uitspreken) maar ook van de scheerzeep. Bleek hij in de jaren vijftig een grote kist 'Vergulde Hand' scheerzeep op de kop te hebben getikt waar hij tot nu mee deed. Het was uiteraard veruit de beste scheerzeep van de wereld, zelfs nog na meer dan 50 jaar. Vol trots liet hij mij een staaf van die zeep zien. Het spul was veel beter dan die Chinese rotzooi waar de meeste kappers hier het nu mee moesten doen. Maar hij had nog steeds zijn 'Vergulde Hand'. En laat ik hem nu vandaag de blijste mens van Myanmar gemaakt hebben door 'Vergulde Hand' voor hem te vertalen. Had hij nooit geweten. Hij bleef maar naar zijn eigen handen kijken met een brede glimlach op zijn smalle gezicht.
