Boven Duitsland, op weg naar een stop in Frankfurt is de rust weergekeerd. Buiten de enorme hoeveelheid bagage hebben we op Schiphol ook nog allerlei brieven en cadeaus gekregen. Op al mijn wereldreizen schijnt de eerste stop in Duitsland te moeten zijn. We bleven onverwacht meer dan vier uur in Frankfurt staan zonder op het idee te komen om even uit te stappen en die zaken te kopen die we vergeten waren zoals een dompelaar. Tia lulligers kun je niet vergeten. Een goed voorteken. Maar nu vliegen we toch echt naar Azië. Bij de volgende stop ruiken we Azië. Ik heb er zin in, het zal nog wel enige tijd duren tot er werkelijke rust over mij heen komt maar de kop is eraf. Een nieuw leven is begonnen en we laten een heel mooi leven achter ons met veel lieve mensen. De landing is ingezet, uiteindelijk komen we met slechts 1 uur vertraging in Karachi aan. Een pluim voor PIA voor het heerlijke eten, gewoon uit de pan opgediend. Bij aankomst weet een douane beambte op heel slimme wijze mijn dure, gekregen, Parker pen achterover te drukken. Zijn collega weerhoudt mij er vervolgens van terug te gaan om hem weer op te eisen. We zijn in Pakistan. Het duurt een eeuwigheid voordat al die grote snorren tevreden zijn met de invulling van vele formulieren. Het airport is groot, lelijk en kil. PIA betaalde en verzorgde voor ons een prima hotel, Het Midway Hotel. Veel Nepalgangers met ons ons, watjes, beter weters en zelfs een enkele aardige, dat wordt weer wennen. De volgende dag wachtend op een vertraagde vlucht in de First Class Lounge waar goed gekookt wordt! Vooral heel pittig. Inmiddels vliegend boven de Than Dessert in India. Nog vrijwel niets meegemaakt. Alles gaat heel rustig en gelijkmatig, Dehli beneden ons nu. Kathmandu wacht.
