Eternal Kapsalon
Eindelijk dan: Huli Wigmen. En meteen een overdosis. Het had wat voeten in de aarde maar eindelijk dan toch in het echte Huliland. Om een lang verhaal kort te maken; vanochtend om half acht onderweg naar Lakwanda met een politieman met automatisch wapen op de achterbank. Voor de zekerheid. Volstrekte flauwekul als je het mij vraagt maar om niet alles tegendraads te doen maar ingestemd. Het gaat die agent alleen maar om de 100 Kina en hij is een dagje van de straat. Een uur rijden buiten Tari is een SingSing. En het was zogezegd met de neus in de boter want de heren van de SingSing waren zich aan het prepareren. Lekker een uurtje of wat toekijken hoe deze mannen en jongens zich opmaken voor zo’n rituele dans. Een SingSing kan gehouden worden ter voorbereiding op een stammen oorlog, om een overwinning te vieren, om bezoekers te verwelkomen en nog wat gelegenheden. Er is blijkbaar niet veel voor nodig om er een te organiseren. Het is geweldig om te zien hoe liefdevol ze elkaar beschilderen, elkaars haar goed doen en alle veren, kettingen, ringen, armbanden en wie weet wat nog meer zorgvuldig omhangen of opdoen. Het zijn echt een stelletje watjes bij elkaar. De veren van de paradijsvogels zijn werkelijk prachtig. Er zijn blijkbaar veel soorten paradijsvogel. Dit is het gebied van de birdwatchers. Ze komen van de hele wereld om al die vliegers te bekijken. Zelf heb ik inmiddels ook al vele duizenden vogels gespot maar kan er nooit een onthouden. De naam niet en ik vergeet ook onmiddellijk hoe ze eruit zien. Als die birdwatchers er je dan een overenthousiast aanwijzen zie ik meestal niet meer dan takken en veel bladeren. Maar goed de sing-sing was interessant. Hier zou ik als danser nog wel mee kunnen komen. De damesdans vooraf, een dans die vooraf gaat aan het volwassen worden, was een beetje zielig. Allereerst hoefde je deze meiden niets meer over volwassen worden wijs te maken en de plaatselijke dominee had verordend dat de meisjes een bovenstukje dienden te dragen als er whitemen in de buurt waren. Ach, Hünkemüller heeft nog veel werk te verrichten hier. Oma, die een maat had waar zelfs Hünkemüller geen raad mee zou weten, zat er echter triomfantelijk bij en de dominee kon haar rug op. Na de Sing-Sing een bezoek aan het vrijgezellenverblijf van de Wigmen gebracht. Daar zijn een aantal heren bezig met het laten groeien van hun haar. En dat is een dagtaak. De bedoeling is dat een Huli man een aantal mooie pruiken bij elkaar verzameld. Allemaal uitsluitend van eigen haargroei. Pas dan kunnen ze gaan trouwen. Na hun huwelijk is het showen van hun haar hun enige bezigheid buiten het plannen van een gevecht met de buren als daar een reden voor te bedenken is. De vrouwen doen, zoals overal in dit land, het werk. Ook die zijn daar de hele dag mee bezig. Nu is het bijhouden van die pruiken en het laten groeien van hun eigen haar een hele delicate bezigheid. Op allerlei manieren moet het haar besproeid worden met water uit de sloten en dat besproeien gaat met bepaalde takken van bepaalde bomen het beste. Ook moet ieder haar in de pruik regelmatig tot de normalen lengte uitgetrokken worden om het in conditie te houden. Zoals gezegd, een dagtaak. Sommige Huli mannen raken zo verslaafd aan hun haar dat ze nooit aan trouwen toekomen. De vrijgezellen die er vandaag aanwezig waren waren allemaal al minstens 40. Eentje had al besloten om nooit te trouwen en zich verder te specialiseren in de haarbusiness.
