Praise the Petrol
Een slow start deze ochtend. Eerst nog langs de Supamaket voor zaklamp, kaarsen, instant noodles, lucifers en een dikke trui. Morgen Mount Wilhelm beklimmen en een echte padvinder gaat alleen goed voorbereid op stap . Ach, handschoenen vergeten, slaapzak niet meegenomen, bijna een rugzak vol vergeten zaken. Maar eerst onderweg naar Betty. Betty’s Place is een guesthouse vlakbij de berg en dat is vandaag het reisdoel. Bij het uitrijden van Mt Hagen werd er bij een tankstation een rituele dans opgevoerd ter verhoging van de omzet van die dag. Het was een absoluut vervreemde vertoning. Op een desolate plek naast het benzinestation stond een groepje jonge meisjes in vol ornaat en nogal clownesk beschilderd een dansje op te voeren aangevuurd door een soort van akela die zich de longen uit het lijf schreeuwde. Buiten wat verveelde voorbijgangers die in het gras zaten was er geen enkele belangstelling voor de dames. Behalve dan natuurlijk mijn cameralens die gretig de beelden binnen haalde.
De weg naar Kegsugl wordt in de Lonely Planet beschreven als “has to be seen to be believed” en voor één keer was dit niet schromelijk overdreven. Wat de Toyota vandaag allemaal te verduren heeft gekregen tart iedere beschrijving. Het was een uitermate slechte dag voor een Hilux onderkant vandaag. En ik moet zeggen dat mijn fysiek ook niet helemaal meer top was. Het is dat al mijn aandacht nodig was voor de “weg” want ik had niet graag te vaak in de afgronden gekeken. Om van de vele “bruggen” maar niet te spreken. Vaak was je al op de brug om dan pas te zien dat het niet veel meer dan een paar latjes waren die wat ongeordend over twee dwarsbalken lagen. Maar uiteindelijk bereik je altijd weer je doel van de dag. Ditmaal weer één uur sneller dan verwacht en beschreven in de LP. Betty was niet thuis. Maar ze werd prima vervangen door haar assistente van de dag die heerlijk kon koken. En het haardvuur knappert lekker.
