Het stadje heet Horta, de kroeg Peter en alles wat een zeil heeft en de Atlantic wil oversteken wordt hier heen gewaaid. Het geeft een hoop reuring en het bier vloeit rijkelijk. Dit eiland heeft in ie...
Toen ik vanochtend om vijf uur naar buiten keek zag ik geen enkele wolk aan de nog donkere lucht. Ik zei tegen mijn benen dat ze er nog één keer tegenaan moesten en reed naar de vulkaan. Het licht wer...
De dag in San Juan begon weer strakblauw. Een wolk voor de foto zou aardig zijn maar ik accepteer het maar zoals het is. We beginnen weer met woestijn en dat zal voorlopig zo blijven. Het heet hier de...
Een week in dit land en al aan mijn derde hamburger. Je kunt ook een pizza nemen maar daar ben ik minder van. Laat ik zeggen de keus is beperkt. Maar het uitzicht wonderschoon. Om dichterbij die schoo...
Ruta 40 de langste weg van deze wereld en ook behorend tot de slechtste. Een groot stuk is nog gravel, gemene gravel. In 2004 reden Karin en ik het zuidelijke deel totdat de Suzuki 4x4 een koprol maak...
Wijntje! In Argentinië klotst de Malbec tegen de plinten, dat is duidelijk als je in Mendoza bent. In menig hotel staat er een fles op je te wachten en al drink ik stevig door, ik sleep inmiddels vier...
De Azoren. Al lang op mijn verlanglijstje maar Floortje moest het laatste duwtje geven. En Transavia die haar eerste vlucht maakte naar deze eilanden. De piloot voorspelde brandweerwagens met waterspu...
Wat maakt een plek op aarde een paradijsje. Dat is toch vooral het gevoel dat je zelf hebt als je er binnenstapt. Ik stapte uit het kleine vliegtuig en liep met mijn bagage naar mijn hotel. Direct een...
Blijf maar eens in het paradijs geloven als de dag zwaar bewolkt begint. De eerste dagen was het feest met zon aan zee en een fonkelend glas rode wijn in de hand. Op het einde van de dag, begrijp mij ...
Wakker worden op Terceira en de regen al in je botten voelen. Maar vreemd genoeg scheen de zon. De straat op en het stadje Angra do Heroismo gaan verkennen. Tijdloze straten noemen ze het zelf, het is...
De Amerikanen verstaan de kunst om van niets iets te maken. En meer specifiek om voor een simpel gat in de grond een toegangsprijs te vragen van 46 dollar. Natuurlijk was het de grootste van de wereld...
Op weg naar Roden Crater, Arizona. James Turrell een kunstenaar die in een soort Sagrada Familia proces een installatie aan het bouwen is met licht en geluid in de crater in de woestijn. Helaas, na la...
De aarde is boos. Dat is een van de vele gedachten die binnenvliegen als ja aan de rand staat van de meest actieve vulkaan van deze wereld. Gebiologeerd kijk je over de rand naar de vulkaanactiviteit ...
De derde dag. Vrieskou, tot in het hostel. Maar om half vier stond het ontbijt klaar en konden we kleumend de auto in. De Sol de Mañana geysers is het doel. De ochtend zon. Na een uurtje waren we er. ...
Aan het einde kreeg ik mijn diploma. Ik hoop het allerlaatste. Niet te doen deze klim en klauterpartij. But I did it! De klim in minder dan 1000 woorden valt niet mee. De eerste 5 km waren te doen, om...
Het internet boven op die vervloekte berg was beter dan hier in Gerupuk aan zee. Dus een verlaat vervolg van mijn tocht. Nu, dat diploma zit in de pocket maar ik ga het niet aan de muur hangen. Allere...
Ik heb een lijstje. Van te bezoeken plekken en te bereiken momenten van gelukzaligheid. Het gebeurt niet zo vaak dat ik iets kan afvinken. Het is ook best een ingewikkelde lijst, vooral gevuld met onb...
Ja, daar zat ik dan, stuck on Bali. De vulkaan, Mount Agung, is boos. Waarschijnlijk omdat ik een beetje lui ben geweest de laatste dagen. Het valt wel op dat vaak als ik in de buurt van een vulkaan k...
Werd het potdomme toch nog onbedoeld avontuurlijk zo tegen het einde van de trip. Gevaarlijk ook wel maar die genen heb ik niet dus dat voelt nooit zo. Het begon nog vrij normaal, ik reed naar een vul...
Natuur, landschap, ontroering, een tranendal om zoveel moois. Je moet het ze nageven, ze hebben het beschermd. Yellowstone, Teton en nog een stuk van Wyoming was het vandaag. Gewoon een eind weg gered...
Was nog niet klaar met Yellowstone en keerde maar weer via een andere weg terug. Een lange weg maar de zon kwam langzaam op dus ik verveelde mij niet. In Yellowstone reed ik lang door een deel wat tot...
Het begin was vrij rustig, Mount Myoken ging maar tot 1333 meter. Daarna het echte werk naar Mount Kunimi. Een smal pad waarbij geen rekening was gehouden met mijn hoogte en breedtematen. Een prachtig...
“Stel je voor dat je op je gemak door een diepe vulkanische kloof vaart in een roeiboot terwijl een waterval regenbogen vormt in de mist om je heen.” Dat schreef Japan Travel. Ze vergaten even te verm...
De weersvoorspellingen waren bar slecht maar de ochtend begon wolkeloos. Snel naar de top voor een paar wandelingen in het vulkaanlandschap van Mount Aso. Het stikt van die dingen daar boven. Maar al ...
Eindelijk het ultieme Onsen dorpje gevonden. In Kurosawa moet je goed opletten of je dondert zo in een hete bron. Het dorp bestaat uit vrijwel alleen Japanse Ryokans (klassieke hotels), cakeshops en a...
Het was vandaag tijd voor een natuur pretpark. Na de nodige hete minerale baden, een stoomhoofd beurt en weer enorm veel herfsttinten die welhaast een kleurverzadiging veroorzaakten was daar Beppu. In...
Japan, het blijft fascinerend, grappig, imponerend, schattig en vooral vreemd. Hier zomaar wat plaatjes van dit eilandenrijk. De miljoenen automaten, de rare automodellen, de gokhallen, de stripfigure...
Om acht uur stipt vertrokken wij vanochtend. Wij zijn vandaag Hamishi de gids en een Masai Warrior met een onuitspreekbare naam en ikzelf. Juma, de kok, en Joseph, mijn maat en chauffeur, rijden met a...
Monte Verde was de naam van de kale rots midden op het eiland. 750 meter hoog en er liep een mooie kinderkopjesweg naar toe. Ik overwoog te gaan lopen maar mijn vriendin bij de receptie wist te vertel...
De Cotopaxi, de hoogste actieve vulkaan ter wereld met 5897 meter is een paar dagen voordat ik hier kwam begonnen met rommelen. Hij spuugt rook en lava uit en de asregens houden constant aan. Het ding...
Daar ging het weer. Natuurlijk niet de makkelijke geasfalteerde weg maar de kortere, in dit geval heel betrekkelijk, weg over een paar bergpassen naar Chugcilan. Het was een machtig mooie weg en Ramir...
Het brak ineens open. Al twee weken beheersen de donkere wolken van de Cotopaxi en meer weer van het type ongerief het zwerk hier in Ecuador en ineens werd het blauw. En laat ik nu net op dat moment d...
De weg van Banos naar Puyo heeft een verval van ruim 1500 meter over 60 kilometer. Het is een drukke weg van de hoge, vulkanische Andes naar het Amazone basin . Een groter contrast is er bijna niet de...
Vanochtend eerst met een kabelbaan naar de vulkaan Pinchincha op 4000+ meter. Voor het uitzicht. En eindelijk die Cotopaxi in alle glorie kunnen aanschouwen. Beetje heiig maar vooruit, hij lag daar to...
In plaats van omgeven te zijn door halfnaakte meisjes die ieder moment boven op je kunnen duiken om je de tijd van je leven te schenken (lees Malinowski’s “The Sexual Life of Savages in North-Western ...
Dat was de eerste vraag die de gids Peter vanochtend stelde. Of ik die gezien had. Peter gaat voor twee dagen gidsen naar de top van Mount Wilhelm (ja, die van de Duitse Kaiser). Ik vroeg mij even af ...
60 ben ik nu. Je zou toch zeggen dat er een soort basis van levenskunst aanwezig zou moeten zijn. Vergeet het maar. Er lag hier weer zo’n berg. De hoogste van Oceanië. In Australië ligt een molshoop v...
Recht van de luchthaven belandde ik in het warme water van de topattractie van IJsland. Wat dromerig daarvan zag ik daarna heet water en stoom uit de grond spuiten, de aarde borrelen en veel water van...
Snorri Snurggson was uitvinder en groeigrondbezitter. Hij heette eigenlijk Snorri Hoskuldsvatnshnjukursnurggson. Maar ofschoon efficiency in het jaar 980 nog niet was uitgevonden noemde iedereen hem b...