Vliegende wrakken
Hoe lang gaat een vliegtuig mee. Geen idee eigenlijk. Tot het crashed zou een goed antwoord zijn, dat doen ze gelukkig lang niet allemaal, maar er komt een dag dat iemand van de techniek en het onderhoud zal zeggen “het is welletjes geweest”. Dat moment is welvaart gebonden. Dat wordt hier pijnlijk duidelijk. Op dit moment zit ik in een klein propeller vliegtuig, waar 36 mensen mee mee kunnen vliegen. In deze kist zijn de eerste 12 stoelen volgepropt met (over)bagage. Ik zit daar direct achter, vanzelfsprekend bij de nooduitgang. Voor mijn gemoedsrust. Het type is een Dash 8. En ‘gedashed’ is het. Ooit heeft dit er ook uitgezien. In de verf en trots glanzend. Er zijn nog wat residuen over uit die tijd. Het enorm smerige, zwemvest wat door de stewardess wordt gedemonstreerd heeft een Noorse tekst. Het veiligheidsboekje is tweetalig, Engels en Arabisch en op de stoel voor mij wordt iets in het Pools duidelijk gemaakt wat erg belangrijk schijnt te zijn. Na tenminste drie decennia trouw dienst zou zelfs zo een dappere Dash eigenlijk naar de schroothoop moeten maar ze hebben hier nog een liefhebber gevonden. PNG Airlines. Van hun reputatie ben ik niet op de hoogte. Niet opgezocht want ik heb nog meer vluchten met hen de komende weken. Twee andere vliegtuigen van deze maatschappij hebben in de laatste paar weken de landingsbaan niet bereikt. Het waren voetnoten in het nieuws, alleen maar vermeld omdat er ook westerlingen inzaten. Toen waren de heren van de techniek en het onderhoud blijkbaar niet helemaal bij de les. Of het was domme pech. Ik heb geluk. Het is een ontspannende vlucht met een perfecte landing. Zondag weer.
