Name Dropping
Philippus, dat maken ze er hier vaak van. Hoe komt het toch dat mijn naam vrijwel nergens op de wereld goed geschreven of uitgesproken wordt? Voornaam en achternaam zijn probleemkinderen. Zelfs in Nederland komt het zelden voor dat het goed gaat. Terwijl Philips toch bij onze nationale trots behoort. Erg leuk wordt het als ze mijn naam in een alfabetisch lijstje op moeten zoeken. Ze zoeken bij iedere letter behalve bij de P. In de USA is Philips een van de meest voorkomende namen. Maar zelfs daar gaat het mis door die kut e op het einde. Dan wordt het Dzjeen Philipzee. Daar wordt je blij van! In Thailand, eigenlijk in heel Azië, gaat mijn voornaam hopeloos fout. Die krijgen ze echt niet uit hun bek. Ze kunnen het woord simpelweg niet vormen. Zelfs Suwannee noemt mij meestal Philipse. In Azië loop ik meestal rond als John. Beter als mijn lagere school naam Sjan of nog erger Sjaantje. En dan Flipse van achter. In Indonesië was het wel prettig. Daar heet ik altijd Petrus. Dat is de laatste voornaam in mijn paspoort en die wordt als achternaam gezien. In andere landen van Europa ben ik vrijwel altijd meteen Jean-Philippe. Uit Frankrijk natuurlijk. Tijdens mijn middelbare schooljaren kreeg ik vaak al een goed punt voor Frans door mijn naam. En ik sprak het voor geen meter. In mijn Oilily tijd dachten de meeste buitenlandse modeagenten dat Jean-Philippe mijn naam was. Dat ik uit Frankrijk moet komen gaat vrijwel altijd op. Ach, een beetje bloedhekel heb ik wel aan dat land maar er zijn slechtere landen waar je vandaan kunt komen denk ik dan altijd maar. Maar nu hier in Papua New Guinea denken ze sakkerju bij het horen van mijn naam dat ik uit Duitsland kom. Nu is de maat vol. Ik ga naar het gemeentehuis bij terugkomst.
