Rambo Part One
Dat was de eerste vraag die de gids Peter vanochtend stelde. Of ik die gezien had. Peter gaat voor twee dagen gidsen naar de top van Mount Wilhelm (ja, die van de Duitse Kaiser). Ik vroeg mij even af of ik wel oud genoeg was om die film nog meegemaakt te hebben maar dat was een beetje flauw. Goed, ik heb deze niet gezien, denk ik. Maar die kop van Silvester Stalone zit toch in ons collectieve geheugen gegrift dus ik kon gerust zeggen dat ik dat een hele goede film vond. Dat vond Peter ook. Hij had hem gisteren gezien en zat er nog helemaal vol van. De levensduur van Hollywood blockbusters blijkt verrassend lang. Dominique, de drager van dikke dekens, het eten en schoon ondergoed, had hem nog niet gezien. Video is ook onhandig als je geen elektriciteit hebt. Hij had ook geen rugzak en daardoor droeg hij een mooie weekendtas over de schouder de berg op. Een erg blije man, die Dominique. Ging even in twee dagen 10 Euro verdienen. Dat lijkt veel maar dit is een erg duur land.
Gisteren bij Betty’s Place aangekomen. Maar bij gebrek aan Betty moesten we het met Sarah doen. Dat bleek erg goed uit te vallen. Ze kon koken. Het beste maal in PNG tot nu toe. En uitmuntend gepresenteerd. Het leek wel of Jonnie Boer aan het opscheppen was geweest. Ze bleek vele jaren voor twee nonnen en een pater gekookt te hebben. Die hebben het goed gehad.
Maar vanochtend moesten we er dan toch aan geloven. Op weg naar het basecamp van de berg. Het bleek een relaxte klim van 2800 naar 3500 meter te zijn. Door een mooi landschap. Aan een meer stond de hut. Eigenlijk drie hutten. Een om in te slapen, een om in te koken en een om vuurtje in te stoken. Die laatste werd het meest gebruikt. Het is hier boven verdomde koud als de zon weg is. Het is allemaal wat golfplaat, wat riet en een paar planken. De hut is van Henri. Die komt halverwege de middag beuren. Met zijn hondje en assistentje. Alledrie op blote voeten. Henri heeft op school gezeten vroeger. Hij is er nog immer trots op. Bij de Priest. Die heeft hem Latijn geleerd. Maar hij is alles vergeten. En dat vindt hij zeer spijtig. Hij zou met iedereen, en met God, kunnen praten als hij het niet vergeten was. Ik liet hem graag in de waan. Hij spreekt heel aardig Engels en daarmee zal hij bij God ook wel weg komen. Hij liet mij ook de plaquette zien die op de hut aangebracht was. “Sponsord by Mr. Malfunction and Budget Rent-a-car.” Dat van die Malfunction kan ik helemaal begrijpen maar wat Budget hier op deze hoogte voor belangen heeft ontgaat mij volkomen.
