Guard Dogs & Angels
Er is niet zoveel negotie hier in Papua New Guinea. Krijg ook een beetje de indruk dat ze het een zorg zal zijn. Zonder negotie kun je je tijd ook goed doorkomen. Maar twee branches die het hier enorm goed doen zijn de firma’s die eigendommen bewaken en die die de ziel bewaken. Die van de eigendommen gebruiken vaak en veel honden voor hun werk en, mijn mening is bekend, die andere firma’s schuwen het gebruik van een mensensoort wat veel weg heeft van onze trouwe viervoeters ook niet. De bedrijven met een hoger doel en van Baptistische, Lutheraanse of dergelijke genootschappen hebben meestal Amerikaanse Staffordshire Terriers ingezet. Die er meestal ook een boekhandel naast drijven waar het assortiment eenzijdig te noemen valt. Ze slepen ook een hele roedel nageslacht mee. Vreemd genoeg, en voor mij onverklaarbaar, is de haarkleur van dit door God gezonden ras vrijwel altijd blond. De Katholieken maken hier gebruik van Duitse Herders. Pidgin met een Duitse tongval geeft weer een andere dimensie aan de zondagsrust. De twee branches komen niet bij elkaar over de vloer. Ze bijten elkaar blijkbaar. Heb nog nergens rond een van die tienduizenden kerkgebouwtjes een hek en prikkeldraad gezien. Verder vrijwel om ieder huis wat die naam kan doorstaan volgens onze normen. De grootste firma hier heet Guard Dog en maakt gebruik van mensen om de taken uit te voeren. Waarschijnlijk om kosten te besparen. Die bewakers zijn allemaal even vriendelijk voor ons soort mensen, zeg maar the white guy, maar ik heb gehoord dat ze in andere gevallen snel en raak schieten. Zag bij mijn zondagochtend wandeling een bord met de spreuk “God is only a stone trow away”, het klopte: Alle ruiten lagen eruit.
