Tirta Ganggu
Wat is Bali toch nog altijd een onbeschrijfelijk mooi eiland. Dan kan ik nu stoppen met schrijven maar ik waag er nog een paar woorden aan. Ja, het is druk, te druk, ze bouwen maar raak, de Balinezen komen in de verdrukking en het massatoerisme is met een tsunami bezig. Allemaal waar maar in de meer dan 35 jaar dat ik er nu kom blijft het prachtig, zo groen, zo vol geweldige bouwwerken en een eiland van smaak, van bijna aristocratische klasse. Daar kan Kuta niets aan veranderen. Ik reed weer eens een eind weg, probeerde wat weggetjes, verdwaalde zonder het te merken en kwam uiteindelijk terecht bij Tirta Gangga, de watertempel. Daar was ik lang geleden ook al eens en vaag stond mij alles nog bij behalve het hotel dat op het tempelterrein was gebouwd. Smaakvol gedaan dus maar een kamer geboekt en met verwondering de bezoekers zitten gadeslaan. Er schijnt ergens geschreven te zijn dat vrouwen hier in fel gekleurde lange wapperende jurken en gewaden moeten verschijnen om over de grote tegels in het water te lopen. Ik had mijzelf beloofd de camera opgeborgen te houden dus ik liet het gaan. Spijt? Nou nee. Vlak voor het donker werd toch maar weer rond gaan lopen en wat beelden geschoten. Het was zwaar bewolkt dus het spel tussen licht en water werd niet gespeeld. Maar in somberheid kan het ook.
[foto van Jean Philipse.]
