The Ngada
Vanwege de vroege wolken geen vulkaan vandaag. mijn benen waren hartstikke blij. Het werden dorpen, Ngada dorpen. Naar eentje gaat iedereen toe en die heeft dan ook een groot parkeerterrein. Leeg in mijn geval want ik was er vroeg en de inwoners stonden nog niet in de toeristenstand. Iedereen en alles was gewoon aan het werk en men liet mij ook mijn werk doen. Die portretten stop ik even in een andere post. Buiten dit dorpje Bena met zijn traditionele bouw waren er nog vele andere dorpjes. De een half verlaten, anderen nog volop in het leven. Maar heel lang zal het hier ook niet meer duren. Van mooie dingen die voorbij gaan en mensen die zien dat je ook wat comfortabeler kunt wonen. Niets mis mee natuurlijk en Bena blijft wel bestaan. Er gaan heel veel mensen komen en nog meer lapjes verkocht worden en de bevolking krijgt het een stuk beter. En net als er nu mensen zijn die zeggen ‘twintig jaar geleden was het allemaal nog oorspronkelijk en primitief’ zal er over twintig jaar over deze tijd hetzelfde gezegd worden. Vijfendertig jaar geleden zei men tegen mij bij mijn eerste bezoek aan Bali, ‘ach een paar jaar geleden was dit het paradijs maar dat is voorbij’, maar Bali is veranderd ja maar nog steeds een paradijselijk eiland. Daar kan dat toeterende en overvolle Kuta, destijds nog met hutjes op het strand, niets aan veranderen. En ja, Made’s Warung, toen een hippie hang-out heeft nu een veel te dure outlet op het airport. Tijden veranderen, ook hier op Flores. Snel even gaan kijken zou ik zeggen, het is zo mooi!
