Temkesi
Met een beetje moeite, die mij echter teveel werd, kun je in één dag van een koninkrijk naar een keizerrijk rijden op Timor. Hier in Temkessi woont de keizer al lang niet meer, die heeft de geneugten van een mooi huis aan zee ontdekt, maar zijn aangewezen vervanger, een nobele man met de naam Mattheus Timo, ontving mij hartelijk. Ach voor een zakje bettelnut ben je vrijwel overal welkom. Bijna was Temkessi er niet meer geweest want tijdens de bezetting door de Japanners werden dit soort historische plekken doorgaans verwoest maar omdat het om een keizer ging en de Jappen ook een keizer hadden toonden ze respect. Respect wat de Nederlanders overigens meestal wel hadden voor dit soort plekken, dat mag ook gezegd worden.
De weg naar Temkessi is fraai, we waaiden bijna van de bergkammen af, en het dorpje is alleen bereikbaar door een nauwe spelonkspleet tussen de rotsen. Een steil, met enorme kasseien bezaaid pad brengt je naar een scene uit een film over de oudheid. Het is dan ook een van de meest geïsoleerde en best bewaard gebleven dorpen van West-Timor. Hoog boven de rieten huizen toornen rotsen uit waar bovenop een altaar voor rituele offers staat. Slechts zeven uitverkoren mannen mogen die rotsen beklimmen met een geit op hun rug. Ook is het streng verboden iets te laten vallen in het dorp, je krijgt een boete. En als je een foto maakt van het huis van het kwaad, achterin het dorp, ontploft je camera. Ze zijn devoot katholiek maar geloven alleen in hun voorouders, al het andere is onzin. Er woont maar een stam van dit volk in dit dorp, de andere acht wonen, een stuk comfortabeler, in omliggende dorpen. Later bezocht ik nog een ander dorp waar het feest was vanwege de bouw van een nieuw vergaderhuis. Het dak ging eraf, of erop, dat kreeg ik niet door. De zelf gebrouwen wijn vloeide rijkelijk.
