Ricefields all over
Soms heeft een dag een thema nodig. Rijstvelden werd het. Ik ga Flores van het westen naar het oosten doorreizen. Heb een auto gehuurd met Rudie erbij. Rudie houdt van oude blues, funky jazz en heftige punk en rijdt op zijn gemak. Een snelheid van veertig per uur lijkt al snel op racerij en daar doet hij niet aan. Hij wil wel dat ik van ieder rijstveld een foto maak maar op den duur worden het bietenvelden in de Noordoostpolder , de charme verdwijnt. Bij de beloofde spinnewebrijstvelden moet hij stoppen maar dan moet ik weer tot in de hemel klimmen om ze op beeld vast te kunnen leggen. Die hemel kwam goed uit want ik slaap bij de nonnen. Kleine celletjes, harde handdoeken en een kruisbeeld boven mijn kleine bed. Ze stellen niet teleur deze nonnetjes. Ik moet om negen uur naar bed maar dat is voor mij eerder regel dan uitzondering.
Maar voor het zover is eerst nog Ruteng in. Een totaal oninteressant provinciestadje schrijven ze. Die zijn vaak het leukst door hun kleine juweeltjes. Hier liepen wel erg veel jongens rond die hun Engels wilden oefenen. Ik had het ineens druk. De meesten wilden echt Engels leren maar een enkeling ging voor een boost van zijn zakgeld. Maar ik had bij de nonnen al een donatie in de gleuf laten glijden. Ik heb het geen negen uur zien worden.
