Kupang and the Bounty
Op Timor. Hier is in de recente geschiedenis heel wat bloed gevloeid. Met als gevolg dat er twee Timor(s) zijn. Een apart land East Timor en het Indonesische deel waar ik ben. Ook in de 17e eeuw werd er menig robbertje gevochten tussen de Nederlanders en de Portugezen. Het ging niet om mensen maar om spullen, sandelwood. Een afstammeling van die VOC heb ik vandaag ontmoet, Edwin. Daar is hij trots op. Kom niet aan de VOC want dan kom je aan hem. Dat waren eerlijke handelaren die goede prijzen betaalden en de mensen een beter leven gaven. Een vreemde redenering maar die had hij wel meer. Hij komt van het kleine eilandje Rote en overal in Indonesië werken mensen uit Rote op hoge posten. Die komen zo slim omdat de Nederlanders vroeger de mensen die voor hen werkten vijf liter melk per dag gaven. Er was water te kort vandaar. Vijf was wat veel dus die mensen gaven die melk aan hun familie en van melk groeien je hersenen. ‘They made them smart’ zei hij. Hij was niet dom dat was duidelijk. En filmster, geweest. Het bewijs hing in foto’s aan de muur.
En dan was hij ook nog assistent geweest bij een film met Mel Gibson en Anthony Hopkins. Ontslagen weliswaar maar dat kwam omdat hij zijn contract niet gelezen had. Daar stond in dat hij geen foto’s mocht maken. Hij wees op een andere muur. Die film ging over de Mutiny of the Bounty en over William Bligh. Bligh was hier geland nadat hij over boord was gezet en woonde twee maanden in Kupang. De trots van Timor en Kupang. En van Edwin, hij raakte er niet over uitgepraat. Morgen ga ik naar Alor, weer een ander eiland. Ben benieuwd wat de bewoners daar vroeger te drinken kregen van die ‘weldoeners’ van Nederlanders.
