Timor People
Vloog naar Bali en begon direct de mensen van Timor te missen. Gelukkig heb ik de foto’s nog. Ik voel al die handen die ik geschut heb nog in mijn poriën al waren het meestal hele zachte, bijna aaiende handen. Vaak pakten ze je hand en drukte hun voorhoofd uit eerbied op je hand, waarbij ik iedere keer weer dacht, dat hoor ik te doen. Maar dat zou de magic verbreken. En ook mis ik Aka, mijn chauffeur en gids, die iedere uitleg over weer een traditioneel dorp eindigde met ‘and than we have happy ending and go to next village’!
Hij maakte het als volleerd gids allemaal spannender dan het was met zijn verhalen over de riten, goena goena en de stille kracht. En ik leerde zoveel feiten die nu al voor een groot deel in mijn grijze massa verdwenen zijn. Eens ga ik er weer diep naar graven. Maar die gezichten, soms vol ongeloof wat ze nu weer voorbij zagen komen, zal ik niet vergeten. Zo nu en dan waren ze bang dat ik er met een foto maken met hun ziel vandoor zou gaan, gelukkig dat ik altijd toestemming vraag. Het is eerder andersom, zij zijn er met mijn hart vandoor.
Misschien denken jullie bij sommige foto’s, hè die heeft hij al gepost, maar nee, niets is wat het lijkt.
