Alor Island and Kalabahi
Een karretje dat langs de zandweg staat... zo simpel kan het leven zijn. Je verkoopt zoete koekjes en voor de nacht zet je je karretje op het pad voor de deur, niet afgesloten, hoeft niet. Gisteren druk gehad, einde van de Ramadan, iedereen snoept.
Ik ben op Alor, een van de kleinere eilanden van East Nusa Tenggara. Ik werd als een vorst ontvangen, geen restaurant, ze hebben er maar een, was open maar ik kreeg overal eten, te veel, te vaak maar het was feest. Zoveel handen geschut, zoveel lieve mensen. De helft is katholiek hier, de andere helft moslim, iedereen viert het mee. De gouverneur was op bezoek en die wilde natuurlijk wel met mij op de foto, goed voor zijn herverkiezing zei hij ook nog. Iedereen weet nu dat ik John heet. Mistehh John dan wel hè. Logeer in een eenvoudige homestay en krijg alweer veel teveel eten. De meeste huisjes hier zijn arm, simpel, maar stralen vooral vrolijkheid uit.
Ik kan de komende dagen alleen wat iPhone foto’s plaatsen, internet is afwezig, alles met die wonderlijke telefoon. De ochtenden zijn stil hier, het hele land kijkt tot diep in de nacht WK, voetbal is hier enorm populair maar ze kunnen zelf alleen maar badmintonnen. Ze hebben oranje van Persie shirtje nog aan want ze missen ons.
