Lubuanbajo, Flores
Vandaag op jacht naar de Komodovaraan. Wilde eigenlijk alleen dat beest zien maar dat gaat zo maar niet. Je krijgt er een heel pakket bij, niet onderuit te komen. Uiteindelijk krijgt die grote draak maar heel weinig tijd om uit de bossen tevoorschijn te komen. Om half vijf naast mijn bed om pas om zes uur de haven uit te varen. Drie uur over een prachtige zee om uiteindelijk op Pulau Padar te landen waar een berg beklommen diende te worden. Maar dan kreeg je ook een pareltje van een uitzicht voorgeschoteld. Zo jammer dat maar twee van totaal negen toeries het de moeite van de klim waard vonden. Deze komt zeker in mijn viewboekje. Na nog een eind varen waren wij dan eindelijk op Komodo, van de Komodo Dragon. Twee Rangers met lange stokken om de beesten op afstand te houden gingen mee. Een teleurstellende tocht volgde. Veel meer als twee babyvaranen en twee tieners hebben we niet gespot. Die zestienjarigen zijn ook niet mis maar ik kwam voor de jackpot. In een ander leven dan maar. Een van de Rangers had een onbedoeld grappig T-shirt aan met daarop ‘Champ Pot Jeans’ laat hij nu ook zo’n bril ophebben.
Onze groep was allemaal ongeveer van dezelfde leeftijd en dan volgde er vijfenveertig jaar niets en dan kwam ik. Voor de bootslieden was ik Papa. Dus toen het volgende programmaonderdeel aan de beurt was, snorkelen, lag iedereen al in het water terwijl ik nog mijn flippers aan probeerde te krijgen. De stroming was nogal sterk dus kan niet zeggen dat ik veel gezien heb. Later gingen we nog een keer snorkelen maar nu waren er enorme, ik zeg enorme, Manta Rays te zien. Kwam het toch nog goed. Mijn camera was het enige toestel van de hele groep dat niet mee onder water mocht...
