More Ramadan Picknicks
Vroeger was alles niet beter, dat is zeker, maar het leven veel simpeler. Jong als wij waren gingen we als de zon scheen al vroeg naar het zwembad om op de zonneweide te gaan liggen. Zo nu en dan zwemmen en verder niets, helemaal niets. Ja, gluren naar meisjes en als je heel veel geluk had er eentje bij het zwemmen even kopje onder duwen. Een bijna heldendaad. De meisjes hadden een aparte zonneweide. Nu moet je op een dag, naast het saaie zwemmen, snorkelen, duiken ook nog gamen, dansen op keiharde onsamenhangende muziek, veel op je mobiel kijken, appen of je leven er van af hangt, veel ijsjes eten (wij aten ijs met feestdagen en tweede pinksterdag) en op het eind ook nog een tattoo laten zetten als het kan. Als het vijf uur is ga je met twintig jongens op het dak van een heel klein bestel busje zitten en houdt elkaar vast en dan maar hopen dat ie niet gaat remmen. Doen ze trouwens zelden. En dit is nog maar Indonesië. Bij ons is het nog een graadje erger. Ik klink als een bejaarde, die ik ook ben, maar ik ben niet jaloers. Dit is dag vier van de Ramadan picknick. Op dag vijf ga ik naar een ander eiland.
