Kelimutu where are you?
Ik heb een lijstje. Van te bezoeken plekken en te bereiken momenten van gelukzaligheid. Het gebeurt niet zo vaak dat ik iets kan afvinken. Het is ook best een ingewikkelde lijst, vooral gevuld met onbereikbaarheid. Maar helemaal onderaan ergens stond Mnt. Kelimutu op Flores. Vandaag was ik daar om de onbeschrijfelijke schoonheid te aanschouwen van drie vulkaanmeren in één blik. En dan ook nog eens meren met drie verschillende, best felle, kleuren. Het was helemaal geen klim er naartoe en er hing een compact, grijs wolkendek. Vinkje weer uitgegumd. In een waas heb ik ze afzonderlijk vrij vaag gezien maar daar doe ik het niet voor. Omdat ze de komende dagen de weg gaan renoveren is er ook geen tweede kans nu.
De navolgende wandeling kwam weer snel op de Trans Flores Highway uit. Ach, toen maar uit frustratie naar een bounty strand gereden. Alles is uiterst primitief hier, en dat is een understatement, maar de vibe is goed en morgen kan ik weer douchen. De avond viel met een vers gevangen tonijn, ruim ingesmeerd met kurkuma, besprenkeld met veel limejuice, wat knoflook, dan gegrild op een open vuur van cocosnootbast en geserveerd met een overheerlijke zachte sambal. Je zult er maar bij mogen zijn.
