Selfies, Food, Gompas and Lightpoles
Ook hier maakt men selfies tot elke prijs. We komen langs een waterval, er zijn hier veel watervallen, en ineens stoppen tientallen auto’s. Zelfs een die aan het passeren was stopt en laat zijn auto alleen met open deuren. Dat alles midden op de weg. Eigenlijk valt het mee want vrijwel niemand wordt boos. Men wacht rustig af tot de opnames achter de rug zijn. En wij ook, op weg van DaoFu naar Garzi.
Dan komen we alweer langs een groot klooster. Op een groot grasveld voor het klooster zitten honderden Tibetanen. Een bus vol chinezen stopt plotseling ook bij het veld. Blijkbaar op fotosafari met groene hesjes waar een fototoestel op stond maar dat zag je amper door de vele camera's die op hun buik hingen. Meer apparatuur dan een grote fotozaak in Nederland op voorraad heeft. Ze gaan nogal lomp teken en willen dat de Tibetanen in allerlei standjes gaan zitten en lopen dwars door alles heen. Ik hou het voor gezien en we rijden verder.
In Garzi is het licht uitgevallen. Kan gebeuren. Nieuwe lantarenpalen die met zonnecellen gevoed worden gaan geplaatst worden. Van de oude weten ze blijkbaar niet waar de stroom vandaan komt dus alles maar afgesloten. Maar ja, die stoplichten die werken ook op stroom. De puinhoop is enorm. Normaal rijdt iedereen naar eigen goeddunken door rood, groen en oranje maar nu knippert er niets, wat te doen. Als ze het doen heeft groen meestal de minste rechten maar nu vindt iedereen dat ze mogen rijden.
Eten bestellen is vaak een ramp. Normaal wijs je wat ingrediënten aan maakt wat gebaren van koken of bakken en dan komt het goed. Op een of andere manier werkt dat hier niet. Ze willen precies weten hoe het heet wat je wilt. En ja, zover kom ik niet. Grappig is dat je hier, zoals overal in China, geen thee krijgt maar warm water in een klein kartonnen bekertje. Het eten wat je uiteindelijk krijgt is zelden wat je dacht besteld te hebben maar verder gewoon lekker. Alleen zout, peper of andere kruiden worden slechts sporadisch of helemaal niet gebruikt. Ik haal altijd de schaal met lekker hete chilli maar uit de keuken. Ze schudden hun hoofd dan meestal.
Het regent hier veel, ik wist dat de kans in deze maand groot is maar ik moet dan toch even slikken als ik doorweekt terug in mijn guesthouse kom. Want schuilen is voor watjes, aan die regel moet ik mij houden. Op straat zie je een enorme hoeveelheid monniken, zowel mannen als vrouwen. Bijna de helft van de mensen die je in de stadjes ziet zijn gekleed in de donkerrode pijen.
