No camera, no electricity and more disasters
De dag begon zo goed. Het regende niet meer en we gingen op weg naar Darjay Gompa wat beloofde een mooie tocht te worden. Vlak voor onze bestemming gingen we even van de weg af om een andere gompa te bekijken. Terwijl ik er naar toe liep zag ik een vreemde verschijning op een heuveltje zitten. Hij leek een beetje op de Hindoeïstische heilige mannen die je in India veel langs de weg ziet. Maar het was een rasechte Tibetaan die daar mantra’s zat te citeren. Het was een plaatje om te zien al had ik wel twijfels bij zijn oprechtheid. Dat bleek ook toen ik een aantal foto’s had gemaakt en hij opvallend mee werkte en er zelfs bij ging staan voor een nog betere foto. Dat hij geld zou vragen had ik onderhand wel door en vond ik ook geen probleem. Hij eiste echter honderd yuan, wat neerkomt op veertien euro. Dat vond ik van de zotte maar hij maakte nogal wat misbaar maar het eind van het liedje was dat hij het niet voor minder deed en als ik dat niet wilde betalen was voor hem de kous af. Allebei blij dacht ik bij mijzelf. Ik liep weer richting de gompa en moest daarbij een klein beekje oversteken. Daar ging het mis want het bruggetje bezweek en ik viel voorover op de andere oever. Ik mankeerde niets maar het einde van mijn Nikon Df was aangebroken. Doormidden, bij de lens afgebroken.
Het einde van mijn reis overwoog ik even een moment. Maar ik heb mijn iPhone nog dacht ik ook. Maar niet voldoende voor het echte werk. Ik zette mij snel maar weer over deze tegenslag heen en we gingen verder naar Darjay Gompa. Die was een stuk minder spectaculair dan de Lonely Planet mij wilde doen geloven en ik besloot de tocht naar de Talam Khang Gompa die daar ook beschreven wordt maar te gaan doen. Dat verzet de zinnen zullen we maar zeggen. Ook die viel zwaar tegen en de “trek” er naar toe was een kort wandelingetje. Het kwam niet meer goed vandaag en we besloten terug te rijden naar Garzi en een oplossing voor mijn cameraprobleem te vinden. Dat ging niet meevallen met mijn kennis van het Chinees.
In Garzi was het een hele toer om een winkel te vinden die camera’s verkocht en toen we die eindelijk gevonden hadden bleken ze er twee te hebben waarvan een in aanmerking kwam. Op een of andere manier checken of het een goede was en of de prijs realistisch was was niet mogelijk omdat de stroom in de stad eruit lag want ze kregen nieuwe lantaarnpalen en de oude werden er met brute kracht uitgetrokken. Wat moest ik doen, die stroom kon er nog dagen uit liggen en ik wilde hier weg. Ik besloot de gok te wagen en trok bij de plaatselijke bank de geldautomaat leeg. Het was een Canon die er redelijk professioneel uitzag en waar zo te zien een miezerige lens op zat. De gebruiksaanwijzing was alleen in het Chinees dus dat schoot ook niet op. Kortom,zwaar kut allemaal maar ik kon weer schieten.
Op het einde van de dag liep er een meisje voor mij met als opschrift op haar sweater My pouisi is my mouisi. Ik weet echt niet wat ze daar werkelijk mee wilde zeggen maar kon uiteindelijk weer een beetje lachen.
