Tibetan Disney Day
Weer voor vier dagen een driver en ditmaal is het een Chinees. Ik had gehoopt op een Tibetaan maar dat zat er hier in Xining niet. Wat een verschil. De vorige vier drivers maakten zich niet druk dat we andere talen spraken, het kwam ook altijd wel goed. Niet eens in paniek als we elkaar een paar uur kwijt raakten. Maar dit is Ping Precies. De jongeman uit het guesthouse die dit voor mij geregeld heeft moest als tolk van alles uitleggen en Ping wilde zelfs gebaren vastleggen. Maar ik stelde hem gerust, alles komt altijd goed. Eindelijk waren we op weg maar het duurde nog even voordat we Xining uit waren. Ik verwondende mij weer eens over die groteske en gigantische buitenwijken die ze hier uit de grond stampen. Indrukwekkend dat wel.
Als eerste naar het Kunbum klooster. Het is een van de belangrijkste monasteries van de Gelugpa (Gele Hoeden) sekte gebouwd in 1577 op heilige grond; hier is Tsongkhapa geboren, de oprichter van de sekte. Het was er druk. Een beetje als Sail op een zonnige dag. Alleen bij de 40 loketten voor de kaartjes stonden al lange rijen. Chinezen weten niet goed was ze met rijen aanmoeten. Het handigste vinden ze om vooraan aan te sluiten.
Eindelijk aan de beurt, duizenden chinezen duwend achter mij, hoefde ik maar 3 euro te betalen ipv 11 van de aardige vrolijke monnik. Ik kreeg van hem een kinderkaartje en daar moest hij zelf ontzettend om lachen.
Een groot verschil ook met Kham waar ik eerst reisde moet je hier voor ieder klooster en wat dan ook betalen. En best heftige bedragen. Maar daar staat dan wel tegenover dat je
absoluut nergens mocht fotograferen wat ik dan ook tot een minimum beperkt heb. Mijn driver wil eigenlijk alles regelen en ook dus hoe lang ik ergens blijf. En dan honderd keer uitleggen waar hij mij weer op zal wachten. Maar hij heeft dan wel weer in Nissan en als het goed is heb ik die zelf ook een. Ik moest en ik zou ook een hoed dragen tegen de zon en toen ik die zelf niet wilde kopen kocht hij er een voor mij. Nu draag ik een echte originele Mariboro. Met veel gaatjes, kan de zon er lekker doorsneaken.
Bij de lunch was het geluk daar dat een jongeman een beetje Engels sprak en mijn driver was weer een stuk gerustgesteld. Onder andere dat ik beef noodle soup lekker vind maar het liefst de beef en de noodles laat liggen. Heerlijk soep! Hoofdschuddend ging hij met mij weer naar de Nissan en op weg naar de bergen. Het was al gevaarlijk druk op de weg en de bergen zijn hier hoog. Als die gekken iets leuks zien trappen ze op de rem en stoppen gewoon midden op de weg. Bij een mooie haarspeldbocht stopten er 14392 om foto’s te maken. Van de vrouwen. Die hebben allemaal een shawl gekocht (zag ik ook al bij het klooster) en doen die in een zwaai, hoog door de lucht, om. Dat is nu hip hier. Want iedereen doet het.
De verdere tocht naar Lake Quinhai (het grootste meer van China) was een soort zaterdag op de Tilburgse kermis, al ben ik daar nog nooit geweest. Gebedsvlaggen zijn geen religie maar leuke deco voor deze ontplofte Tibetaanse roze zaterdag door chinezen voor chinezen. De opgedofte yaks konden zo meevaren op de gaypride. Voor jonge bruiden is het ideaal hier, veel kleuren, exotische tenten om je bruiloft te vieren en bloemenvelden voor de foto’s. Trouwen over yaks gesproken, je kunt daar op rijden, zoals ook op tienduizenden paarden, op lama’s, op geiten, struisvogels en misschien nog wel meer. Ik zag ook twee giraffen maar daar stond een heli naast, waarschijnlijk om er zo bovenop te komen.
Er zijn hier overigens heel weinig echte Tibetanen want ik heb nauwelijks politie gezien. Mijn driver wist een boer met een stuk grond aan het lake wat niet toeristisch was en waar ik in alle rust foto’s van het lake kon maken. Dat viel mee, er waren maar een paar honderd Chinezen en slechts 12 yaks. Hier moest je met je shawl in het water gaan staan en dan zwaaien. Op de terugweg was er file, drie uur bijna stilgestaan. Het was al laat toen we de hoofdweg konden verlaten en via een geweldig mooie bergweg in Guide belanden. Ik heb een dagje Tibet goes Disneyland gedaan.
