Yaks, Monks and Festive People
Dag twee van het festival en weer is niet duidelijk wat en waar. Ik besluit het allemaal maar te laten gebeuren en stap in een taxi naar het enorme terrein vlak bij het AirPort waar honderden tenten staan. Een paar andere taxi's gaan ook die kant op en onderweg wordt er druk overleg gevoerd tussen de chauffeurs. Soms rijden ze met vieren naast elkaar en schreeuwen over en weer blijkbaar hun ideeën waar het te doen is. Op het terrein aangekomen slaat de paniek bij de anderen toe want hier zijn geen paarden. Niet één. Ik besluit toch te blijven want hier staat ook van alles op stapel met yaks, monniken en meer gedoe. Ik ben hier tenslotte voor de mensen. Ik voorzie een pittige loopdag.
Geen paard gezien overigens want ik was inderdaad op de verkeerde locatie afgezet. Geen nood want er was genoeg te doen zoals ballengooien, zaktillen en ringsteken. Nog voordat het spul begon liep ik achter de schermen wat te fotograferen, ook om niet zelf steeds op de foto te moeten met half Kham en deed ik iets wat ik nooit doe, ik ensceneerde een foto. Ik vroeg een vijftigtal heel fraai uitgedoste monniken in een halve cirkel te gaan staan. Met veel handen en voetenwerk lukte het mij wonderbaarlijk. Het duurde even en daar ging het fout. Ik keek niet om en ging rustig op voldoende afstand op de grond zitten om dit mooie beeld te maken. Maar ik had niet gerekend op die honderden fotografen die hier ook rondlopen. Er werd letterlijk over mij heen gelopen en ik heb die halve cirkel nooit meer in één beeld kunnen vangen. Ach het festival duurt vier dagen.
Een mooie jonge vrouw wilde met mij op de foto. Haar oudere man nam ook mijn phone en schoot er ook een voor mij. Helaas had hij Parkinson en heb ik nu 84 vrijwel dezelfde foto's en een vol geheugen. Met op de foto moeten bracht ik een groot deel van mijn tijd door. Ach, ik vraag ook altijd iedereen of ik een foto mag maken dus moet ik ook nu niet zeuren. Alleen die smile van mijn gezicht aftimmeren valt soms niet mee. Eigenlijk was het een heel gezellige dag, ochtend, zonder dat ik een verstaanbaar woord sprak met iemand. Overal zaten mensen lekker te eten maar net niet lekker genoeg om op de uitnodiging mee te eten in te gaan. Yakvlees in de ochtend, zeker als het gedroogd is, durf ik nog niet aan. En die boterthee, zelfs na vele malen proberen in mijn leven, is het net niet.
Op het einde van de ochtend was ik totaal uitgewoond van het vele lopen en poseren en zag ik wat tafels met lege stoelen achter het hoofdpodium staan waar ik neerplofte. Rondom mij was het heerlijk druk met mensen die heen en weer liepen maar ik kreeg water en fruit aangeboden en had het uitstekend naar mijn zin daar. Later bleek ik in de back stage terecht gekomen te zijn van een heel beroemde Mongoolse zangeres, de topact van het festival. Ach het zei mij niets, dus ik had nergens last van. Ik mocht met de hele crew meelunchen maar besloot voor een wandel terug naar mijn hotel te kiezen. Dat waren nog behoorlijk wat kilometers.
