Katok monastery in Báiyù
De meeste monniken zijn met vakantie excuseerde een van de hogere monniken zich tegenover mij toen hij mij ongevraagd begon rond te leiden door zijn enorme kloosterschool. Ik wist niet dat monniken vakantie op konden nemen. Ik moet nog zoveel leren, mijn leven gaat sowieso daarvoor te kort zijn. Dan toch maar in die reïncarnatie gaan geloven. Hier kan ik leren hoe, het was een van de drie belangrijkste Nyingmapa scholen van het Tibetaanse Boeddhisme, de Pelyul gompa. Er zijn tien klassen te doorlopen en ik maakte kennis met iedere klas. Er werd, op zijn Tibetaans met veel geklap en heftige gebaren, gediscussieerd. Normaal zijn er 700 monniken in dit klooster maar vanwege die vakantie minder dan de helft. Het leek nog steeds heel wat. Hij noemde heel wat Lama’s op die in zijn school gestudeerd hadden en tot mijn verbazing kende ik er een paar bij naam waar hij dan weer heel trots bij werd. Dat ik ook een paar keer in Lhasa geweest was leverde mij veel bonuspunten op. Op het einde van de rondleiding liepen we natuurlijk toevallig voorbij de donatiemonnik en mijn gift leverde een heuse oorkonde op en later kreeg ik nog een zakje met heilige kraaltjes die gezegend werden en die ik later doneerde aan mijn chauffeur. Die is voor de rest van z’n leven onder de pannen begreep ik. Op het eind vroeg hij mij of ik langs wilde bij de Rinpoche van het klooster. Ik was vereerd en liep naar een enorme tempel met een heel groot portret van de man boven de ingang. Binnen begreep ik dat de goede man al sinds 2009 overleden was en ik alleen naar zijn gedachtes mocht kijken.
