Nwa La Bo, a lot off fuzz about...
Ze hebben iets met balanceren die Birmanen. Het land balanceert al decennia lang op de rand van een burgeroorlog, balanceert op de rand van bankroet gaan en balanceert op het wel of niet losbarsten van een etnisch, of vele etnische conflicten. Geen wonder dat ze een voorkeur hebben voor rotsen die door de natuur mooi op elkaar terecht zijn gekomen en nu optisch balanceren. Ze bevorderen de bovenste steen tot stupa en beginnen de hele zaak met goudverf te beschilderen om dat vervolgens nog eens over te doen met bladgoud. Als dat allemaal klaar gaan wij er kijken. Want het is bijna een wonder dat het blijft staan en ziet er ook nog eens erg fraai uit. Meestal is het dan een hele toer om er te komen en dat gold ook voor de Nwa La Bo Pagoda. Het laatste stuk naar de top wordt je in een achterbak van een vrachtwagen geperst en die scheurt vervolgens in een noodvaart naar boven. Dat gaat er niet zachtzinnig aan toe en ik had tegelijk het geluk en de pech dat ik achterop kon staan en dus niet door de laadklep gelanceerd werd maar wel de ergste schokken moest opvangen. Ik denk dat er een chiropractor aan te pas moet komen als ik weer terug ben. Boven gekomen moet je vervolgens best opschieten met alles te bekijken want ze scheuren weer vrij snel naar beneden en het is maar af te wachten wanneer de volgende vrachtwagens komen. Overigens zeggen de gidsen en de roeptoeters van Birma dat er bijna niemand hier gaat kijken maar dat is zeker niet waar.
