Pizza Pasta Pot
De dag loopt alweer opeen einde. Zit in het Royal Flower Restaurant, alleen want het is nog geen zes uur, teruglopen naar mijn hotel is zinloos. Er staat een grote tafel klaar voor veertig personen, ik vrees het ergste maar qua naam moet je hier gegeten hebben. Buiten hangt een bord met Pizza Pasta Pot erop, maar op de kaart was het vooral Myanmar fare wat je kunt bestellen. Gelukkig hebben ze bier dus ik kom mijn tijd wel door. Dat lukte de hele dag al goed. Vier kilometer naar het dorp gelopen, vier kilometer terug, vier kilometer via het strand naar het dorp gelopen, vier kilometer via het strand terug en nu vier kilometer via het strand hier naartoe gelopen en straks weer terug. Strand of weg laat ik nog even open als het mag. Maar ik houd jullie op de hoogte. De zon schijnt, er waait een windje en de mensen zijn aardig. Vanochtend in alle vroegte ook nog de rijstvelden in gelopen en op een klein dorpsschooltje gestuit. Hoofdsponsor geworden en een uiterst dankbare juf achtergelaten. Soms is het leven tevreden en mooi.
