Jheronimus was here
Pauksi, is de naam van mijn bromfietsgids voor vandaag. Het wordt weer een pagode dag. We beginnen in het binnenste van een berg. Een overdosis aan Boeddhabeelden hadden ze hier leeggeschud. Wel mooi in die duisternis, alleen verlicht met wat kaarsen en soms een ouderwets peertje. Beetje dwalen door de gangen en op het geroezemoes aflopen. Er werd een Nat ( niet erg Boeddhistisch want een geest van een overledene met bovennatuurlijke krachten) aangeroepen. Het was een gezellige boel die door mijn komst danig verstoord werd. De Nat werd aan zijn lot overgelaten want een groot deel van de meute troonde mij mee naar de uitgang van de grot waar ik een klein half uur bezig was om met iedereen op de foto te gaan. Begeleid door een gegiechel waar maar geen einde aan kwam. De stoere jongens sloegen een arm om mijn schouder, de op het oog verlegen meisjes kropen bijna in mijn oksel, de oudere dames aan mijn arm en opa snapte het niet helemaal want ging recht voor mij staan. Toen ze babies begonnen aan te reiken heb beleefd afscheid genomen. Was ik verdomme vergeten zelf een foto te maken.
Daarna naar een wat onduidelijk tempelcomplex waarbij het unieke eruit bestond dat de grootste Boeddha zijn benen los liet bengelen. Uit heel Myanmar komen ze hier naar kijken en heel eerbiedig bidden, dat vooral. Het hele spul stond in de steigers en ik maakte snel dat ik weer achterop sprong bij Pauksi. Tijd voor de grootste liggende Boeddha van de wereld. Ze hebben er lol in om waanzinnig grote beelden te boetseren en daar dan een hele kermis omheen te bouwen. Niks architectonisch verantwoord of bouwvoorschriften gewoon beginnen, wat steigers erger en maar zien waar ze uitkomen. Lang voordat het bouwkundig verantwoord is worden ze al in gebruik genomen en is een trap niet goed gelukt (=ingestort) dan bouwen ze ernaast gewoon een nieuwe. Deze Reclining Buddha was 180 meter lang en 40 meter hoog en er tegenover zijn ze al een jaar of tien bezig een nog grotere van 240 meter te bouwen. Het schiet niet erg op. Binnen in de buik van de Boeddha was een navolger van Jheronimus Bosch bezig geweest. Het leven van de Boeddha in 3D. De meest gruwelijke en seksueel getinte taferelen werden gretig bekeken door de vele pelgrims die hier vandaag rondliepen. Het mooist van de dag vond ik de vergeten monniken die met honderden tegelijk in een bos verdwenen, vergeten waartoe ze leiden.
De Pagodaverzadiging sloeg daarna toe en ik liet mij gewillig naar weer een grotere, hogere of mooiere uitgebeelde Boeddha of Pagoda rijden en vooral steeds maar weer op de foto zetten. Ik ben al lang te tel kwijt in hoeveel familiealbums ik zal figureren.
