Kippling, why only three days?
De markt, een warme plek om te komen, vooral zo na twee uur als de drukte voorbij is en het sociale leven volop in beweging is. Ik dwaal altijd doelloos rond, kan mij niet schelen als ik voor de vierde keet in dezelfde gang loop. Ik drink een koffie, naast mij drie Fransen, ik heb ze al verscheidene keren gezien, ze spelen altijd Yatzee. Daar bestaat hun reis blijkbaar uit. Het is een man en twee zussen. Weet niet wat het stel is, ik denk de knapste van de twee, ik vrees de lelijkste. Ja, zussen kunnen contrasteren, niet dat de knapste mooi is maar meer valt het pech-gezicht van de, denk ik, jongere zus op. Ik bedenk mij nu dat ze in mijn hotel verblijven, ik ken ze van het ontbijt. Zelfs dan al Yatzee. Maar ja, dan zit ik altijd achter mijn laptop.
Nu is het einde middag en loop ik weer op de markt. Op portrettenjacht. Iedereen is relaxed nu. De voorraden worden aangevuld, het geld wordt geteld. Vaak tellen ze het geld breed voor zich op een tafel. Coupures bij coupures, nieuw geld apart, oude biljetten apart. Met een greep kan ik het zo van de tafel in mijn broekzak vegen, ze vertrouwen de wereld hier nog volkomen. Het is een mooie wereld, hier bestaat geen politiek, hier lopen alle godsdiensten door elkaar of idealiseer ik het leven nu hier. Feit is dat hier de hindoes, boeddhisten, moslims, Sikhs en christenen allemaal hun kerken bij elkaar hebben en blijkbaar kan het allemaal. Er zijn plekken in Myanmar waar dat moeilijker gaat en daar laten de boeddhisten zich van hun slechtste kant zien.
Maar waarom, Kippling, bleef je hier maar drie dagen, dagen waarin je je mooiste gedicht schreef, dagen waarin je tot over je oren verliefd werd op zo'n Birmaanse schone. Ja ze kunnen mooi zijn, die vrouwen hier. Kippling is vooral bekend geworden door zijn verhaal over Birma terwijl hij hier in dit land maar drie dagen was. Maar uit liefde ontstaan de mooiste verhalen. Was ik maar iedere week verliefd dan was dat boek al drie keer af.
