To many stones that break my bones
Dahood was bijna op tijd vanochtend. Het valt mij op dat men hier erg vroeg gaat slapen maar dat ze dan er vroeg bij zijn in de ochtend kan ik niet zeggen. Als ik zeg half acht ontbijten, terwijl ik liever om half zeven zou starten, kijken ze mij vrij moeilijk aan en gaan zuchtend akkoord.
Alexander d Grote had 3000 kamelen nodig (leuk altijd die ronde getallen uit de oudheid) om al het geroofde goud en zilver te vervoeren naar zijn eigen porseleinkast. Dat en heel veel meer feiten heb ik vandaag en gisteren opgedaan lopend tussen nog min of meer overeind staande stenen uit de oudheid. De tijden van Cyrus de Grote en zijn zoon Darius de grote plus nog een serie opvolgers die tenslotte in de pan werden gehakt door Alexander de Grote. Het was allemaal reuze oud deze laatste twee dagen. Eerst een cypres van 4500 jaar oud die er nog reuze goed bijstond en daarna de graftombe van voornoemde Cyrus. Die graftombe was naar de omstandigheden dat deze er al ruim 2500 jaar stond nog vrij gaaf te noemen en van enorme afmetingen. Ik stond er wel even van te kijken dat daar ooit zo’n klein mannetje in gelegen heeft. Weliswaar omgeven door allerlei zaken die bij zijn leven belangrijk waren geweest en meestal zaken van waarde waarmee hij zijn reis naar en in de eeuwigheid kon bekostigen. De rest van de overblijfselen lagen over een heel groot gebied verspreid en daarbij ging het vooral om wat je erbij dacht en verzon en veel minder om wat je zag liggen of wat nog niet zo lang geleden weer opgetakeld was. Ik las al de bijschriften, als die tenminste in het Engels waren, en liet mijn fantasie de vrije loop. Ik hoopte nog ergens zo’n prachtig bewerkt gouden sieraad die ze in die tijd maakten onder een steen vandaan te schoppen, maar helaas. Ik was een paar eeuwen te laat vrees ik. Het zat niet mee.
Na een nacht bij een oude hippie in een mooi maar primitief guesthouse was het de beurt aan Persepolis en Naqsh-e Rostam. De eerste is de gloriestad van de Achaemeniden die eens over Perzië heersten en de tweede de imposante graven van de koningen die na Cyrus kwamen. Die graven waren uitgehakt in een hoge rotswand in een dramatisch landschap. Imponeren konden ze wel in die tijd. Daar zijn onze monumenten bijna kinderspel bij. Darius lag hier ook eens te rusten en die had in die tijd het noorden en zuiden van Perzië bijeen gebracht en meteen maar zijn territorium uitgebreid met het huidige Lybië, Soedan, Egypte, Turkije en zelfs een deel van Europa. Hij scheen zelfs een naar die tijd gerekend heel aardige man te zijn geweest en bouwde zijn monumenten met ambachtslieden die hij betaalde en niet eerst tot slaaf gemaakt had. Maar natuurlijk was de wreedheid in die tijd naar onze maatstaven enorm. Dat doet in deze tijd alleen de Islamitsche Staat hen na. In Persepolis was ik niet alleen, hiervoor had ik heel mooi in mijn eentje rond kunnen zwerven maar hier moest ik al dat moois delen met wat meer mensen. Gelukkig niet de aantallen die ik op diverse foto’s zag. Hier hadden ze veel weer overeind gezet wat Alexander zo vakkundig naar de Filistijnen had geholpen. Natuurlijk was er alleen steen overgebleven maar wel fraai bewerkt soms en de gigantische afmetingen van alles liet je wel in bewondering rondlopen daar. Ik heb het grondig bekeken.
Daarna dan eindelijk weer terug naar de beschaving van nu naar de stad Shiraz. De stad van de heerlijke rode wijn die er nu alleen nog illegaal gemaakt wordt. Op grote schaal heb ik mij laten vertellen maar ik sta gewoon drie weken droog heb ik besloten dat maakt het leven hier veel simpeler. Dan hoef ik ook niet steeds achter de toonbank te kruipen. Het is een mooie stad blijkt al snel en ik neem maar alvast een voorschot op morgen en werk al een aantal ’must sees’ af. Ergens bij een moskee zat een oud mannetje met een weegschaal voor hem op de grond die mij uiterst vrolijk aansprak en vroeg of ik niet gewogen wilde worden. Hij sprak acceptabel Engels. Tenslotte toen ik er de tweede keer voorbij kwam stemde ik toe en gaf hem mijn camera en telefoon om een min of meer juist gewicht te krijgen. Maar hij gaf ze resoluut terug met de mededeling dat dat beter was dan woog ik meer.
