Homo-erotica in Iran
We vertrokken vroeg vandaag voor een rit van 550 kilometer. Maar we hadden na een uurtje of anderhalf nog wel tijd om de oude hoofdstad Bishapur te gaan bekijken. Weer heel veel stenen, al dan niet gestapeld, waarbij ook weer veel voorstellingsvermogen nodig was om er een grote, rijke stad in te herkennen. Later las ik dat hier in de buurt ook de belangrijkste archeologische plek van heel Iran te vinden was. Een zeven meter hoog beeld van koning Shapur de Eerste die de Romeinen verslagen had. Het was weliswaar drie uur lopen op en neer geweest maar dat ik dit dan juist moest missen!
Daarna was het kilometers maken door een soms heftig berglandschap. Goede wegen wel overal. De lunch bracht voor het eerst vis op het menu hier in Iran. Tilapia weliswaar maar daar word je in ieder geval niet vet van, dat is vrijwel helemaal water begreep ik.
De dag eindigde in Ahvaz, een troosteloze industriestad vlakbij de grens met Irak. Tijdens de tien jaar durende oorlog tussen Iran en Irak in de jaren 80 was je hier niet te benijden. Nu nog niet zo te zien. De enige poëet uit Iran, Abu Nuwas, die homo-erotische gedichten schreef kwam hiervandaan. Hij maakte zo snel als mogelijk dat hij hier wegkwam. Hij eindigde zijn leven als een seksslaaf van drugsdealer uitJemen. En dat alles na het jaar 756. Nu sluiten ze je hier op voor alle vormen van homo-erotica. Ze zijn er niet op vooruit gegaan.
