Mosks and magnificent landscapes
Het licht en de lucht vanochtend waren geweldig. Ik liep in Bastam en dit was het Iran wat ik dacht te kennen. Vrouwen in volledig zwart met alleen een strook voor hun ogen open lopen schichtig door de straten. Ver voordat je ze nadert beginnen ze al weg te kijken. Voor het overige is het nog doodstil op één hardloper na, maar dat is mijn chauffeur. In deze stad staat een beroemde moskee en een shrine van een broer van de broer van. Er zijn hier vele van die herdenkings plekken. Allemaal relaties van de grote profeet of dichters of ander belangrijk gedoe. Deze hier in Bastam is erg beroemd. Het is gebouwd ter herinnering aan een grote Sufi geleerde uit 1300, Sheikh Bayezid al Bastam. Ik mag vrij rondlopen wat op zo’n plek best uniek is. De veegmevrouw laat mij zelfs een foto maken in het heilige der heilige wat echt strikt verboden is. Ze vindt het daarna wel vreemd dat ik het plafond fotografeerde in plaats van het altaar of iets wat daar op leek met veel dikke boeken erop. Terug in het hotel een ontbijtzaal met alleen mannen, de vrouwen ontbijten op hun kamer begrijp ik. Hierna rijden we naar Danghan Masjed-e Tarik Khaneh, de op één na oudste overgebleven moskee van Iran uit de achtste eeuw. Een mooi, simpel gebouw met maar één minaret wat weer heel speciaal is. Later hadden alle moskeeën er twee. We moesten een tijdje op de sleutelmijnheer wachten want die lag nog op één oor. Er waren nog een aantal moskeeën te bezoeken maar ik hield het voor gezien want wilde nu onderhand de woestijn in.
De woestijn, waar ook ter wereld, is een plek waar ik graag ben. Waarschijnlijk in mijn vorige leven zo’n lief klein woestijnratje geweest. Of een kameel, daar wil ik vanaf wezen. Ook nu nog kan ik vrij lang zonder water. Maar dat terzijde. Een prachtige plek bezocht waar het zand opgestuwd was en bewerkt door weer en wind zodat het leek op een wild rotsachtig landschap. Terwijl Sani zijn yoga deed liep en klauterde ik een uurtje rond.Was het maar altijd zo stil en vredig. Ofschoon er in de verte zo nu en dan een zware vrachtwagen over de weg voorbij denderde. Daarna een lange lege weg naar het plaatsje Mersh, een oase aan de rand van de grote woestijn.
