Iran, conclusion
Zankyou zankyou very very sexable, zei hij en omhelsde mij innig. Hij was blij dat ik een bezoek bracht aan zijn land. People are afraid of us, but we like. Ik gaf hem gelijk en zei dat ik het een prachtig land vond met de meest vriendelijke mensen van deze aarde. Weer kreeg ik een hug en daarna nam hij met een buiging afscheid en liep naar de moskee voor zijn dagelijkse gebed. Dit maak je veel mee in dit inderdaad geweldige land om doorheen te reizen. Het is natuurlijk een schizofreen land met een elite van geestelijken en hun familie die de touwtjes nog stevig in handen hebben en dat de mensen hier iedere dag laten voelen. Alle goede banen, alle winstgevende handel is in handen van deze elite. Zij zijn het ook die aan de boycot, die is ingesteld vanwege het atoomprogramma, veel geld verdienen. Maar de gewone man, de liberale mensen die de steden bevolken zijn niet op hun achterhoofd gevallen. Zij proberen er iets van te maken en beseffen heel goed dat meer bezoek van buitenlanders hun land vooruit brengt en misschien langzaam verbetering zal brengen. Ik was er graag en genoot van dit land. Waarvoor dank.
