Honden knuppelen, travestie en opium
Ik voelde mijzelf vandaag een toergroep. Overal waar ik kwam waren bussen en bij ieder zandpad wat ik in wilde rijden, omdat ik iets interessants vermoede een eindje het pad op, kon dat op protest van Wang rekenen. Terwijl ik veel erg vreemde dingen gezien heb. Niet echt voor toeristenogen.
Met een slakkengang vanochtend van Jinghong naar Menghai getuft. Daar uiteindelijk de markt gevonden die veel bezocht zou moeten worden door Hilltribe mensen. Altijd leuk voor een plaatje. Maar die hadden vandaag allemaal een ATV dag of lopen allang niet meer in hun prachtige kleding. T-shirts met onmogelijke opdrukken zijn ook veel leuker en minder bewerkelijk. Op de markt raakte ik verzeilt op de afdeling dieren of wat daar van over was. De vleesafdeling van de Chinese Keurslagers. Nu heb ik in het Nederland van jaren geleden ook wel boeren poezen tegen een muur kapot zien slaan, vriendjes bliezen kikkers op en ik stopte meikevers in doosjes die ik vervolgens vergat. Beschaving is voor ons ook maar hoever ons voorstellingsvermogen reikt. De manier waarop we dieren doodmaken en onze grenzen wat betreft welke dieren is overal verschillend. En cultuur gebonden. Het blijven in alle gevallen dieren. De manier waarop veel vissen en schaaldieren aan hun einde komen is misschien wel de meest verschrikkelijke. Wat ook hier op deze markt te zien was. Maar zo bont als hier had ik het nog niet meegemaakt in al die reizen van mij. Terwijl ik eigenlijk zo snel mogelijk weer weg wilde van deze afdeling waar overal om mij heen koppen van gevogelte rolden, geiten en snee in hun hals kregen en leeg dienden te bloeden en met gasbranders de huid van beesten, waarvan je mocht hopen dat het niet waren wat je dacht, van haren ontdaan werden, werd ik meegetrokken naar een hoek door een wat onsympathiek figuur. Waar een angstige herdershond aan een touw met blijkbaar zijn baasje, een vrouw, stond te wachten tussen al het dierenleed. Waarom ik meegetrokken werd bleek direct daarop want breed lachend wees de man mij op een andere beul die met een enorme knuppel stond te wachten en de arme hond daarmee in een klap, dat dan wel hoopte ik, doodsloeg. Het beest werd meteen op een plateau getrokken waar direct met het villen begonnen werd. Er stonden meer honden in de file…
Heb het gefotografeerd maar de meest vreselijke maar achterwege gelaten. Voor de faint-hearted onder jullie zou ik de laatste plaatjes, na de borsten, niet meer bekijken. Ik waarschuw maar. Vooral de lach van mijn Chinees maakt veel duidelijk over hoe men hier over dierenleven denkt.
Ik reisde verder in deze kermis van menselijke onwaardigheid. Op naar de Burmese grens. Een attractie op zich, voor de Chinezen. Met busladingen vol laten ze zich afzetten, na een lange rit, op 100 meter voor de grens. Ze kunnen dan een foto maken, wat ze alle drie miljoen vandaag ook deden, van zichzelf met de grensovergang in de achtergrond. Ondertussen kunnen ze bij vele kraampjes ook nog nep-stenen, nep-armbanden van jade en kleine dierenklauwen als sleutelhangers kopen. Hoop dat ze met al die diertjes ook nog meer gedaan hebben dan alleen hun pootjes afsnijden. Maar ik heb zo mijn vrees. Maar de echte reden voor hun bezoek aan dit verder niet al te interessant oord volgt.
Had het vrij snel bekeken en de volgende bezienswaardigheid werd groots aangekondigd: The Biggest Single Tree. Ik had verder niets om handen dus ook daar reden we de gevaarlijke snelheid van 15 km per uur naar toe. Was nog best een eind. Een enorme parkeerplaats, grote toegangspoort met heel veel winkeltjes. Dit moest wel iets zijn! De toegangsprijs van 7 euro om een boom te bekijken is voor hier enorm maar blijkbaar telde men het graag neer. Ik wilde niet achterblijven. Na mij door nog meer winkeltjes en eettentjes geworsteld te hebben kwam ik eindelijk bij de boom. Geen Chinees te bekennen. Het duurde ook even voordat ik door had welke boom De Boom was. Bleek er al drie keer langs gelopen te zijn. Foto gemaakt en klaar is Kees. Terug naar de uitgang viel mijn blik op een bord. Met een moeilijke tekst. Een lang, lang verhaal waarbij ineens het kwartje viel. Ik heb wat weggelaten, lees de foto voor het hele verhaal. Management mode, in order to stand is Xishuangbanna, in SE Asia, face the world, to promote the strategie position of China Myanmar border cultural exchange, bold. Search China theatre cooperative management mode and the road of reform and development, the intergation of the Sino Burmese border culture essence, aggregation deductieve industry chain, push. The development of stage art, promote the culture communion. Hier stond een heel simpele boodschap: Soft porno travestie show te zien! Vandaar al die bussen. Hypocriet? Of censuur van bovenaf en toch lekker laten smullen? Bijna blote (nep)borsten zien daar gaat het om. Alles voor een prijs natuurlijk. De show kostte extra…
Maar door naar de volgende niet te missen attractie: Golden Triangle Historie Memory. Nu is de gouden driehoek hier een heel eind fietsen vandaan maar voorruit. Heb er in de tijd dat er volop opium geteeld werd in Thailand en de Chinezen er nog de baas waren rondgereisd dus wilde wel zien wat ze er hier van gebrouwen hadden. Van de toegangsprijs viel ik steil achterover. Zesentwintig euro is onmogelijk veel voor hier, een dagje Efteling toch. Maar zo ver gereden en dan niet gaan kijken is ook weer vrij zinloos. Het moest wel iets geweldigs zijn. Dat was het niet, jammer maar helaas. Een lang pad stijl omhoog tegen een berg met zo nu en dan wat zwart-wit foto’s van bedenkelijke kwaliteit, wat derderangs entertainers die trucjes opvoerden die niets met de opiumteelt te maken hadden, een herdenkingszuil aan de revolutie van Mao maar helemaal aan het einde, toen ik me echt bekocht voelde, kwam de aap uit de mouw. Jawel hoor, ook hier travestie. Twee Thaise ’meiden’ die zich eindeloos vaak verkleden en foute nummers playbackten. Niets geen China-Burma exchange. Gewoon Thaise Katoi. Fotograferen streng verboden! Opzij van het podium toonde een van de twee mij met veel graagte zijn Double D borsten. En vroeg mij, zoals alleen een Katoi dat zo kan vragen: ben ik mooi? Ik vond hem onweerstaanbaar :).
Daarna maar gaan lunchen. Veel te laat. Naast ons duidelijk Burmese monniken waarbij de oudere tegen alle regels in een uitzinnige lunch zat te verorberen en de twee mooie novicen keurig zich aan code regels van Boeddha hielden. Die ouwe had z'n merit al ruimschoots verdiend neem ik aan.
Vlak voor Menglun nog dit enorme bord met alleen: The new state is about
En zo is het.
