Melk massage
Zo, de dag begon goed. Zomaar, hadjikidee de foto’s van meer dan een dag gedeletet. En daarna rustig ook nog mijn prullenbak leeggemaakt. Dat is mooi opgeruimd, die hoef ik niet meer uit te zoeken. Jammer van al die clicks maar er komen nog meer dagen. Zit in Jinghong, Xishuangbanna en dat is een stukje Thailand in China. Altijd lekker. Dus ook maar een massage genomen. Om de hoek bij mijn hotel zit een Blind Masseur. Goed wrijven kun je blijkbaar beter in volledige duisternis. Mijn voeten kunnen wel een grote beurt gebruiken. De enorme dame van de nering, duidelijk de chef blindendrijver, neemt je bijkans in een houtgreep als je het waagt om haar zaak voorbij te lopen als je een blik naar binnen geworpen hebt. Ze duwt je een lijst met martelingen onder je neus en wijst zelf direct de duurste aan. Ik koos echter voor de Milk Feet Massage wat de goedkoopste was maar vooral leek deze mij het minst pijnlijk. Chinese masseurs staan hier niet als zachtzinnig bekend. Blinde al helemaal niet want die zien niet je van pijn vertrokken bek. Maar het begon al met het voetbad. Dat was zo heet dat je er thee van kon zetten. Mijn Blind Masseur was stekeblind dat was wel duidelijk. Stootte bijna de thee om en greep een paar keer mis naar mijn voeten. Zijn collega echter die na zijn werk een spelletje op zijn telefoon ging doen had daar duidelijk wel enig zicht voor nodig. Kijken deed hij weliswaar door hele kleine spleetjes maar ook dat is hier niet ongewoon. Mijn massage was helemaal niet gek en boterzacht. Na afloop liep ik weer op wolkjes.
Ik bracht vervolgens een bezoek aan een markt, bekeek een Wat of wat, wandelde door een enorm park waar ik voortdurend op de foto moest met Chang en alleman en nam de tijd voor een bank. Euro’s wisselen. Dat was geen sinecure. Twee uur zat ik op een kruk voor een loket en tekende tientallen formulieren, schreef een keer of twintig mijn naam, kreeg minimaal vijftig stempels en mijn geld werd aan een grondig onderzoek onderworpen. Ieder biljet werd door de halve bank gecontroleerd en pas goed gevonden als ook een machine het in het juiste bakje uitgespuwd had. Mijn paspoort werd zeven maal gekopieerd en in diverse mappen gestopt. Dit was bureaucratie in optima forma en ze houden hier de mensen echt wel aan het werk.
Toen was het alweer tijd voor de avondmaaltijd, bij een Thai deze keer, kan ik tenminste bestellen en hoef ik niet ingrediënten aan te wijzen. Besloot tijdens de maaltijd om een dag eerder uit Jinghong weg te gaan en belde mijn chauffeur dat hij morgen stipt om acht uur klaar moest staan. Misschien kan ik hem op deze manier tot wat meer actie dwingen. Morgen naar de grens met Birma. Altijd leuk; grenzen.
Ik had maar drie foto's over...
