China Ni Hao (niet dringen?)
Nog in Bangkok maar China is reeds in al haar kenmerken aanwezig. Chinezen, het went nooit. Deze vlucht naar Kunming lijkt een eenzijdige Chinese affaire. In de vertrekhal wordt al verwoed gevochten om de beschikbare stoelen, iedereen heeft er twee nodig voor alle tassen, koffers, rugzakken en uitpuilende taxfree draagtassen. Op het moment als de Air Asia dame de microfoon pakt om het instappen aan te kondigen springt iedereen op en rent naar de desk waar achter het ”mainland” wacht. In de direct ontstane rij wordt zoveel geduwd en getrokken dat niemand door heeft dat je gewoon langs de rij kunt lopen om helemaal vooraan uit te komen en je als eerste je instapkaart kunt overhandigen. Alle vormen van kleine en grotere criminaliteit komen in korte tijd voorbij. Kindermishandeling (babies die geplet worden tussen koffer en rugzak, kind dat aan de haren terug in de rij getrokken wordt), lichte vormen van aanranding (tenminste dat is de enige uitleg die je kunt geven aan de bewegingen van mannen achter vrouwen en vrouwen achter mannen zo dicht op elkaar daar zit niets meer beschermend tussen), het schoppen tegen schenen, het molesteren, knietjes geven, gemene overtredingen waar iedere goede scheids een rode kaart voor zou geven en dan staan er 160 mensen aan de vliegtuigtrap die ca. 80 centimeter breed is. Doordat ik ook maar wat rake klappen heb uitgedeeld sta ik redelijk vooraan en maak mijzelf met tas en kleine koffer precies 80 centimeter breed. Dat lukt, geeft lucht en de hijgende menigte achter mij komt even tot rust. Het is niet meer zo erg dat ze je je in je nek spugen, hun neus legen op je schoenen of werkelijk op de vuist gaan bij een bushalte om een plek te krijgen in een bus die al voor 200% gevuld was. Dat was in 1982 zo, inmiddels is er een beginnende vorm van beschaving ontstaan, maar ik weet weer waar ik naartoe ga. Toch heb ik er zin in. Eerste stop Kunming, Yunnan. Meest zuidelijke provincie van China. Al een paar keer eerder bezocht maar er blijven altijd witte plekken over. Je kunt het maar beter gezien hebben voordat heel China geasfalteerd is en alle wouden tot woonwijken verworden zijn. De groeicijfers mogen dan ernstig teruglopen, ze zijn nog altijd de hoogste van deze wereld.
Hoe het uitstappen verliep en de run door het gangpad onmiddellijk na landing zal ik maar niet beschrijven, mijn punt is duidelijk. Op het airport bovenstaande poster. Wil graag weten wat de tekst is of is dit de laatste radeloze poging om China aan het voetballen te krijgen? Over Kunming hangt een grijze deken van de smog zoals bij zoveel Chinese steden. Ik ben er.
