Yuangsho bike ride
Yangshuo, 32 jaar geleden een slaperig dorp nu een toeristenmagneet met een enorme aantrekkingskracht. Waarbij het grootste deel van de Chinese toeristen er alleen maar aan mogen ruiken. Ze slapen in Guilin en maken allemaal de verplichtte boottocht over de Li River naar Yangshuo. In de stad wordt je continue, dat wil zeggen tussen twee en vier in de middag, finaal omver gelopen door deze grote groepen Chinese toeristen die van de boot zijn afgetrapt en nu door West Street (de oude hippietrail straat, het eerste travellers nest van China) gejaagd worden door een gids met vlag en luidspreker. Het is de bedoeling dat ze in heel korte tijd, tijdens het hollen achter de gids aan, zoveel mogelijk souvenirs kopen. Dat lukt vrij aardig gezien de tevreden gezichten van de uitbaters hier. De kopers zien waarschijnlijk thuis pas wat voor zooi ze gekocht hebben. Als deze invasie achter de rug is blijft het druk in de stad maar is het te doen. Nu heb ik het wel over het enige laagseizoen dat deze streek kent. Ik ben een paar dagen hier en ga maar fietsen. Fietsen en foto’s maken tegelijk is teveel van het goede dus de beelden bij deze blog zijn van de dag hiervoor. Kwam op veel dezelfde plekken dus wat maakt het uit. En gisteren was het zonnig en vandaag weer klote koud en bewolkt.
Een grote aantrekkingskracht hebben de twee antieke bruggen over de Yulong River die inderdaad plaatjes zijn. Mooi zijn ze vooral van een klein beetje afstand. Dan zie je hun vorm en wat voor geweldige bruggenbouwers die Chinezen waren in vroegere tijden. Alleen de Chinees die naar de brug komt kijken wil er vooral op staan en dan een foto van zichzelf of zijn partner maken. Jammer voor mijn foto dan weer maar je moet hen ook wat gunnen, het is tenslotte hun land. Bij de mooiste brug werd er net een foto gemaakt van een meisje wat er speciaal een parapluutje voor de foto had meegenomen. Ze wilde maar wat graag ook op mijn foto terecht komen. Het zag er uiterst idyllisch uit en ze bleef maar poseren, ook nadat ik lang doorgelopen was. Van mijn hotel had ik een fotoboekje gekregen met een fietsroute die kinderlijk eenvoudig te rijden was. gewoon de plaatjes kijken en afslaan bij de foto. De foto’s waren echter niet up-to-date want ze breken graag van alles af hier. Goed het werden wat kilometers meer maar omdat de route niet de hoofdwegen maar zandpaden en karrensporen volgde was het een belevenis. Die nog versterkt werd door de hellingen. Jezus het was lang geleden dat ik zo heb moeten stoempen. Want afstappen daar leen ik mij niet voor natuurlijk. Het werd soms bijna een surplasse maar uiteindelijk haalde ik het telkens weer op het nippertje. Meewarige blikken van de Chinees op zijn brommer waren mijn deel.
Mijn lunch gebruikte ik in zo’n typisch dorpsrestaurantje waar een toerist met gezond verstand geen stap binnen de deur durft te zetten. Maar ik had de hongerklop dus er zat niets anders op als de keuken in lopen en maar wat groentes aanwijzen die ik graag gewokt had gezien. Dat lukte al konden ze het niet laten er toch wat varken en kip tussendoor te gooien. Die beesten liepen hier rond te scharrelen dus ik dacht bij mijzelf dat het waarschijnlijk wel biologisch verantwoord vlees zou zijn.
Het is best rumoerig in het restaurant. Er wordt op z’n chinees gesmakt, geslurpt, geboerd en gespuugd, want het is lekker. En alles met een peuk tussen de lippen. Doen ze ook bij het benzine tanken, ploegen, schelden op elkaar, eigenlijk met alles, die peuk dan.
Wat gebeurt er nog meer op zo’n fietsdag? Weinig schokkends, wonderwel geen lekke band ondanks de rotsachtige paadjes. Na zeven uur had mijn achterwerk er meer dan genoeg van en reed ik langs de Li River terug naar mijn hotel. Alle plannen voor de avond konden in de prullenbak en ik plofte op bed neer, klapte mijn laptop open en viel in slaap.
