Green, Green, Green
Het vertrek uit Jiangchang was weer behoorlijk mistig maar die trok op. Vandaag ga ik voor helder. Even mij chauffeur nader voorstellen. Zijn Chinese naam is Wang en zijn Engelse naam is Lethargic. Iedere Chinees heeft ook een Engelse naam om het gewoon handig te maken. Mijn Chinees heb ik er zelf een gegeven, deze klinkt interessant en hij draagt hem met verve. Hij rijdt niet hard wat een understatement is. Eigenlijk gevaarlijk langzaam. Bij hellingen ben ik bang dat de auto terug gaat glijden zo traag kruipt hij naar boven. Chinese auto’s hebben ook versnellingen maar het gebruik daarvan is hem vaak nog niet geheel duidelijk. Verder is Wang in het verkeerde land geboren. Een land met links verkeer. Hij heeft de best wel nare gewoonte om aan de linkerkant van de weg te rijden en het is hier toch echt rechts verkeer. Ontelbare bijna aanrijdingen zijn op deze zeer bochtige wegen het gevolg. Ik blijf maar wakker onderweg, wat best moeilijk is bij deze snelheden, straks maak ik mijn eigen dood niet eens mee. Hij is oprecht geërgerd als hij uit moet wijken voor een tegenligger die gewoon op zijn eigen weghelft rijdt. Uitwijken is daarom ook niet geheel de juiste term. Verder is hij heel precies. Zijn bril poetsen bijvoorbeeld is een ritueel van tien minuten voor iedere rit. Hij poetst eigenlijk alles behalve zijn auto. Voor de wat moeilijker omstandigheden en de beslommeringen van het leven op het platteland heeft hij niet zo snel een oplossing. Vooruit, één voorbeeld; de ezel karavanen op de weg. Hij is een wat timide jongen en wacht eerst tot ze opzij gaan. Nou zijn ezels van nature vrij koppig dus weinig kans. Hij dringt wat aan en probeert er dan aan de linkerkant voorbij te rijden. Ik zag toch echt aan de rechterkant meer ruimte maar allá. Links blijft hij het onderspit delven tegen de pakezels. Gewoon wegduwen zou ik zeggen, ze dragen grote zakken rijst dus de kans op krassen is nihil. Dat doet hij wel dacht ook een bromfietser die met grote snelheid aan komt rijden. Ziet te laat dat onze Wang bang is en boort zich in volle vaart tussen de ezels en het busje van Wang, mijn busje dus, ik zit aan die kant. Een hels kabaal en de arme jongen wordt gelanceerd over de ezelkaravaan heen en beland op het wegdek. Zijn brommer schiet in volle vaart door. Veel krassen achterlatend op onze automobiel. Hij krabbelt op, rent zijn brommer achterna en peurt er van door. Bang voor een claim en ik denk dat Wang ook wel een DNA test geëist zou hebben.
Oh ja en inhalen doet ie echt alleen als het extreem gevaarlijk is anders blijft bij rustig een half uur achter een overbeladen truck aankachelen
Lekker om het effen kwijt te kunnen. Desondanks was de rit lang, dat spreekt, maar ook genieten van groen in ontelbaar veel schakeringen. Het begon vanochtend met thee maar hoe lager en warmer we kwamen ging dat over in bananen, bananen en meer bananen. Weet echt niet wat deze wereld van bananen maakt maar ik kom op zoveel plekken zoveel onafzienbare bananenplantages tegen dat het wel de grondstof voor een of ander genotmiddel moet zijn. Zoveel bananen eten we toch niet met z'n allen. Ja in een Coupe Chiqitta daar zit een paar stukjes verwerkt en is het favoriete toetje van nog niet super verwend Nederland. Ik ga hier een thesis van maken.Uiteindelijk kwamen we op de bestemming van de dag: Menglun. Van de grootste botanische tuin van China. Je moet er maar heen willen. Toevallig stond dit bij mij al op het programma en toevallig is het ook de plek waar de HAS dames hun stage hebben gelopen. Meer toeval kan ik deze reis niet verdragen. Ik begeef me tussen nog meer groen. Het is een groot tuincentrum zonder karretjes, sierkaarsen of Boeddha beelden. Er behoren ook veel vogelsoorten te bewonderen te zijn maar zoals overal in China eten ze hier ook hun eigen natuur op. Alles wat beweegt vinden de Chinezen lekker maar vooral alles wat vliegt, kon vliegen dus, vinden ze niet te versmaden. Heb werkelijk niets zien vliegen, ja een mug. Ik heb er een paar uurtjes rondgelopen en mij vooral lopen verwonderen hoe al die Chinese toeristen hier alleen maar oog hebben voor hun mobieltjes terwijl ze comfortabel rondgereden worden in een soort enorme golfkarretjes. Als kindlief iets vraagt wat hij ziet antwoorden ze zonder hun oog van hun mobiel af te halen. En dan ben je enig kind!
