Wonders of Yunnan
Toen ik vanochtend wakker ge-apped werd, ja het is 2014, besefte ik dat de reis vandaag echt zou beginnen. Alles hiervoor was maar een warming-up. Wist ik veel wat mij te wachten, vooral wachten, stond. Het is nu bijna 13:00 uur en ik zit nog steeds op een wat morsig kantoor op de vijfde etage van een vervallen kantoorcomplex. Het kantoor heet Wonders of Yunnan maar die bevinden zich hopelijk ergens anders. Hier ben ik er wel klaar mee. Mijn auto, bij Avis gereserveerd, ging (gvd) niet door, ik bespaar jullie de eindeloze belrondes en de vele taxiritten, allemaal volstrekt nutteloos, maar hier bij de Wonders ben ik eindelijk geholpen aan een automobiel met chauffeur. Je mag in China niet zelf rijden. Vele dollars armer vertrekken we direct naar de eerste stop Jiangshui. Nu verder niet zeuren maar erop uit!
Onderweg naar Jiangshui eerst een lunchstop. Mijn driver zocht het tentje uit en de noodle soep smaakte heerlijk. De kom zat vol met spul waarvan ik buiten de noodles en wat groen niets thuis kon brengen. Vorm, smaak en afkomst was mij onbekend. Mijn darmen vertellen mij de komende dagen wel of het deugde. De rit naar mijn bestemming was lang en dan is het heerlijk om een chauffeur te hebben die werkelijk geen enkel woord Engels spreekt. Kan ik stil genieten van het landschap en het China wat explodeert. Want het is werkelijk niet te geloven wat hier allemaal gebouwd wordt en is. Al die viervijfzesbaans wegen, al die moderniteit, steeds kijk ik mijn ogen uit. De eerste keer dat ik naar China reisde kwam ik half in de middeleeuwen terecht, nu krijg je regelmatig een blik in de toekomst. Wat blijft zijn de enorme hoeveelheid mensen. Overal is het druk, in een stadje wonen al snel een miljoen Chinezen. Op de kaart een dorpje zouden wij in ons kleine land een metropool noemen. En allemaal rijden ze op iets met wielen. Ook hier een enorme verscheidenheid aan middelen. Twee, drie, vier en veel wielen. Het pruttelt, bromt, ratelt, tuft, scheurt, ronkt en tuutert, dat laatste doen ze allemaal.
Tegen de avond reden we de stad binnen en had ik nog net tijd om wat straten te verkennen en de Zhu Family Gardens. Een ideale plek voor de bruidsreportage bleek. In hun soort waren de tuinen erg mooi, ook omdat ze bijna ongeschonden de Culturele Revolutie overleefd hadden. Nu nog de bulldozertik van de hedendaagse overheid weerstaan en we kunnen er nog lang van genieten.
Want ook hier in Jiangshui liggen overal enorme hopen puin van al die prachtige middeleeuwse huizen die ze afbreken om daar kolossale wanstaltige hotels voor in de plaats te bouwen, voor de toeristen die al die prachtige middeleeuwse huizen willen komen bekijken, die ze afgebroken hebben. Daar hebben die slimme Chinezen een oplossing voor bedacht. Ze bouwen die prachtige middeleeuwse huizen gewoon na, zoveel mogelijk allemaal op elkaar gelijkend en hupsakee er is weer een Disney achtige plek bij. Goed voor de economie zullen we maar zeggen. Maar gelukkig zijn er hier noch best veel authentieke juweeltjes over en daar doen we het dan maar mee.
Aardig wat westerse toeristen hier ook. Het merendeel Nederlanders, dat wel. Twee Nederlandse meisjes werden door mij, of ik door hen gestalkt, zo vaak kwamen we elkaar tegen. Morgen maar de stad wat nader bekijken. Nu eerst met mijn chauffeur eten, dat hoort erbij, ik hou hem vrij zoals dat heet.
